اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای (tDCS) بر آگاهی واج شناختی کودکان مبتلا به اختلال نارساخوانی

هدف: اخیرا تحریک الکتریکی مستقیم فرا­جمجمه­ای (tDCS) برای بهبود آگاهی واج­شناختی مورد توجه پژوهش­ها قرار گرفته است. این پژوهش با هدف اثر­بخشی tDCS بر آگاهی واج­شناختی کودکان نا­رسا­خوان انجام شد. روش: در این مطالعه، از طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل با دوره­ پیگری یک ماهه استفاده شد. جامعه آماری را کلیه دانش­آموزان نا­رسا­خوان (۸ تا ۱۲ ساله) مراجعه­کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش بهارستان (استان تهران) در آذرماه ۱۴۰۲ تا اردیبهشت ۱۴۰۳ تشکیل می­دادند که از بین آن­ها ۴۰ دانش­آموز (۲۷ پسر و ۱۳ دختر) به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. دانش­آموزان به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (تحریک فعال؛ ۲۰ نفر) و کنترل (تحریک ساختگی؛ ۲۰ نفر) قرار گرفتند. tDCS دو­جانبه در کرتکس گیجگاهی-آهیانه­ای (الکترود آنود بین TP۷ و P۷؛ الکترود کاتود بین TP۸ و P۸) نصب شد. گروه آزمایش و کنترل ۱۲ جلسه (۲۰ دقیقه­ای) به ترتیب تحریک واقعی و ساختگی را دریافت کردند. برای جمع­آوری داده­ها از فهرست نشانگان نا­رسا­خوانی، ویراست پنجم آزمون هوش استنفورد_بینه و آگاهی واج­شناختی استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که tDCS منجر به بهبودی آگاهی واجی (ترکیب و تقطیع واجی، تشخیص کلمات دارای واج آغازین و پایانی یکسان، نامیدن و حذف واج آغازین و پایانی، حذف واج میانی) شد (۰۱/۰>p). ولی اثر­بخشی معنا­داری بر آگاهی درون­هجایی و آگاهی هجایی نداشت (۰۵/۰