شبکه های اجتماعی مجازی: فرصت پیشرفت تحصیلی یا تهدید اهمال کاری دانشجویان پزشکی

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 67

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HMED-16-3_008

تاریخ نمایه سازی: 20 تیر 1404

چکیده مقاله:

مقدمه: اهمال کاری یک پدیده جهانی گسترده در میان دانشجویان دانشگاه است که در عملکرد تحصیلی و فعالیت های روزانه افراد اختلال ایجاد می کند. اهمال کاری ممکن است با فناوری هایی مانند شبکه های اجتماعی تشدید شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط شبکه های اجتماعی مجازی بر اهمال کاری تحصیلی دانشجویان پزشکی انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی (مقطعی) ۲۲۰ نفر از دانشجویان پزشکی  به روش آسان و در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های طرح با استفاده از پرسشنامه سه  قسمتی آنلاین جمع آوری شد. بخش اول پرسشنامه مربوط به مشخصات جمعیت شناختی، بخش دوم پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی و بخش سوم پرسشنامه استفاده از شبکه های مجازی بود که روایی و پایایی آنها در مطالعات قبلی تایید شده بود. برای تحلیل داده های گردآوری شده از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج: همه دانشجویان از شبکه های اجتماعی استفاده می کردند. در میان شبکه های اجتماعی، همه دانشجویان از تلگرام و فقط ۳/۲ درصد از دانشجویان از فیسبوک استفاده می کردند.   بیشترین و کمترین میانگین مدت زمان استفاده از شبکه های اجتماعی به ترتیب مربوط به اینستاگرام (۴۲/۱۹ ± ۵۸/۳۱ دقیقه در روز) و توییتر (۹/۷۳ ± ۷/۵۹ دقیقه در روز) بود. دانشجویان علوم پایه به صورت معناداری کمتر از دانشجویان سایر مقاطع از شبکه های اجتماعی واتس اپ و اینستاگرام استفاده می کردند (۰/۰۰۴=P و ۰/۰۰۱>P). میانگین نمره کسب شده توسط جامعه پژوهش از پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی ۲۲/۴۱ ± ۶۹/۶۵ بود. میانگین نمره کسب شده از پرسشنامه استفاده از فضای مجازی ۲۱/۴۸ ± ۵۶/۳۰ بود. بین اهمال کاری تحصیلی و استفاده از فضای مجازی همبستگی مثبت متوسط معناداری وجود داشت  (  r=۰/۲۲۸ ,۰/۰۰۱>  P).   نتیجه گیری: شبکه های اجتماعی مجازی با اهمال کاری تحصیلی یادگیرندگان ارتباط داشت و دانشجویان اهمال کار میزان بیشتری از زمان خود را صرف استفاده از موبایل به خصوص شبکه های اجتماعی اینستاگرام، واتس اپ و تلگرام می کردند.

نویسندگان

لیلا صفابخش

مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان. ایران.

جاوید دهقان حقیقی

گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

امین شریعتی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

افسانه کریمی

مرکز تحقیقات سلامت بارداری، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Harrison B, Gill J, Jalali A. Social media etiquette for ...
  • Ziegler N, Opdenakker MC. The development of academic procrastination in ...
  • Emamirizi C. The effect of use social networks on the ...
  • Izadpanah S, Charmi M. The effect of social networks on ...
  • Ghasemi Jobaneh R, Mousavi SV, Zanipoor A, Hoseini Seddigh MA. ...
  • Al Shaibani MH, Hejab M, Shaibani A. Academic procrastination among ...
  • Motie H, Heidari M, Sadeghi MA. Predicting academic procrastination during ...
  • Chari MH, Dehghani Y. Predicting the amount of academic procrastination ...
  • Namian S, Hosseinchari M. Explaining Academic Procrastination of Students Based ...
  • A’lamElhuda D, Dimetry DA. The impact of facebook and others ...
  • Soroudi S, Mostafapour S, Olumi Sh. Investigating the relationship between ...
  • Salehi L, Palizban F. Academic Procrastination, Educational Burnout and its ...
  • نمایش کامل مراجع