مسئولیت بین المللی دولت ها در جبران خسارت ناشی از تغییرات اقلیمی و امنبت غذایی با صید ترال در دریاهای آزاد

صید ترال، به عنوان یکی از روش های مخرب ماهیگیری، به دلیل تاثیرات گسترده اش بر اکوسیستم های دریایی، تغییرات اقلیمی، امنیت غذایی و حقوق بشر، در کانون توجه حقوق بین الملل قرار گرفته است. این پژوهش به بررسی مسئولیت بین المللی دولت ها در استفاده از این روش در آب های آزاد و تعهدات آن در جبران خسارات ناشی از این فعالیت ها می پردازد. چین، به عنوان یکی از بزرگ ترین قدرت های صیادی جهان، با بهره گیری از ناوگان عظیم ترال در آب های بین المللی، نه تنها به تخریب زیست بوم های دریایی و کاهش تنوع زیستی دامن زده، بلکه با تشدید تغییرات اقلیمی از طریق انتشار گازهای گلخانه ای مرتبط با این صنعت، امنیت غذایی جوامع وابسته به منابع دریایی را تهدید کرده است. این اقدامات همچنین با نقض حقوق بشر، به ویژه حقوق جوامع بومی و صیادان محلی که معیشتشان به این منابع وابسته است، همراه بوده است. در چارچوب حقوق بین الملل، مسئولیت دولت ها بر اساس قواعد عام و معاهدات چون کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها (UNCLOS) و توافق نامه پاریس ارزیابی می شود. صید ترال بی رویه توسط چین می تواند نقض تعهدات این کشور به حفاظت از محیط زیست دریایی و کاهش اثرات اقلیمی تلقی شود. با این حال، فقدان رژیم حقوقی مشخص برای جبران خسارات ناشی از این فعالیت ها، چالش هایی را در احقاق حقوق متضرران ایجاد کرده است. از منظر امنیت غذایی، کاهش ذخایر ماهی به دلیل صید ترال، دسترسی پایدار به غذا را در مناطق محروم به خطر انداخته و از منظر حقوق بشر، حقوق اولیه ای چون حق

کلیدواژه ها:

صید ترال ، تغییرات اقلیمی ، امنیت غذایی ، حقوق بین الملل ، دولت ها