حق بر آب سالم در اسناد بین المللی با تاکید بر تصفیه فاضلاب

حق دسترسی به آب سالم، به عنوان یکی از حقوق بنیادین انسان ها، نقشی حیاتی در تحقق سلامت عمومی، امنیت غذایی و حفاظت از محیط زیست ایفا می کند. در شرایطی که بحران آب و آلودگی منابع آبی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه مانند ایران، تهدیدی جدی برای زندگی شایسته انسان ها محسوب می شود، تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد از پساب تصفیه شده به عنوان یک راهبرد اساسی برای مدیریت منابع آب و کاهش فشار بر منابع طبیعی، اهمیت ویژه ای پیدا می کند. اسناد بین المللی حقوق بشر، به ویژه میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، حق دسترسی به آب را نه تنها به آب آشامیدنی سالم، بلکه به امکانات دفع فاضلاب و خدمات بهداشتی مرتبط با آن گسترش داده است. در این راستا، تصفیه فاضلاب ها نه تنها به بهبود کیفیت منابع آب و جلوگیری از آلودگی های زیست محیطی کمک می کند، بلکه مانع از شیوع بیماری های واگیردار و ارتقاء سطح سلامت عمومی می شود. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-توصیفی، به بررسی رابطه میان حق بر آب سالم و تصفیه فاضلاب در اسناد بین المللی حقوق بشر پرداخته و به تحلیل نقش این فرآیند در ارتقاء سلامت و توسعه پایدار در سطح جهانی و به ویژه در کشورهای در حال توسعه می پردازد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که تصفیه فاضلاب و استفاده بهینه از پساب ها، نه تنها به عنوان یک راه حل اساسی برای بحران آب، بلکه به عنوان ابزاری کلیدی در تحقق حقوق انسانی و حمایت از محیط زیست در سطح جهانی مطرح است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، تصفیه فاضلاب ، حق بر آب ، حقوق بشر ، امنیت غذایی