پاسخهای معماری به نیازهای فضایی هنرجویان هنرستانی با تاکید بر طراحی آموزشی ؛ مطالعه موردی معماری هنرستان فضیلی اصفهان

طراحی فضاهای آموزشی، به ویژه در مقطع هنرستانی، نیازمند درک عمیق از ویژگیهای روانی، اجتماعی و عملکردی نوجوانان است. این پژوهش با هدف بررسی نیازهای فضایی هنرجویان هنرستانی، با تاکید بر اصول طراحی آموزشی، به مطالعه موردی معماری هنرستان دخترانه فضیلی در اصفهان می پردازد. روش تحقیق، کیفی و مبتنی بر تحلیل محتوای اسناد کتابخانه ای و داده های توصیفی پروژه بوده است. در گام نخست، شاخص های نیازهای فضایی بر اساس نظریه های روانشناسی رشد (نظیر مزلو، گزل، هرتزبرگ) و مبانی طراحی آموزشی استخراج شد. سپس، معماری پروژه فضیلی با این شاخص ها تطبیق داده شده و مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که طراحی این هنرستان با بهره گیری از زبان معماری سنتی، سیستم خطی با چرخش های فضایی، و فضاهای باز چندسطحی، توانسته بسیاری از نیازهای روانی، آموزشی و اجتماعی هنرجویان را برآورده سازد. همچنین توجه به فناوری های نوین و استفاده از سیستم های هوشمند، این فضا را با الزامات یادگیری معاصر همگام کرده است. با این حال، عدم تبیین شفاف رویکرد آموزشی پشتیبان طراحی، و نبود اطلاعات دقیق درباره تخصصگرایی در برخی فضاها، از جمله نقاط قابل بازنگری پروژه به شمار می رود. در پایان، بر ضرورت تدوین فلسفه آموزشی مشخص در مراحل ابتدایی طراحی، و طراحی انعطاف پذیر فضاها برای پاسخ به نیازهای گوناگون آموزشی، تاکید می شود.

کلیدواژه ها:

نیازهای فضایی ، طراحی آموزشی ، ویژگی های نوجوانان ، هنرستان ، هنرستان فضیلی اصفهان