بررسی ارتباط انسان و محیط طبیعی و تاثیر آن بر شکل گیری معماری بومی

در این پژوهش، ارتباط انسان و محیط طبیعی و تاثیر آن بر شکلگیری معماری بومی با تمرکز بر خانه های روستای کندوان بررسی شده است. معماری بومی بهعنوان یک ساختار زیبا و کارآمد، نتیجه تعامل پیچیده ای میان انسان، اقلیم و منابع طبیعی است. روستای کندوان بهعنوان یکی از نمونه های برجسته معماری بومی در ایران، نمایانگر ارتباط عمیق انسان با محیط زیست خود است. این مقاله با استفاده از روش های تحلیلی و مطالعات موردی، به تحلیل ویژگیهای معماری خانه های کندوان پرداخته و تاثیرات متقابل عوامل طبیعی مانند اقلیم، توپوگرافی و منابع معدنی بر شکل گیری فضاهای زندگی در این روستا را مورد بررسی قرار می دهد. هدف اصلی این تحقیق بررسی نحوه انطباق خانه های کندوان با شرایط طبیعی و اقلیمی منطقه و تاثیر آن بر کیفیت زندگی ساکنان است. روش تحقیق شامل تحلیل اسنادی و مشاهده میدانی بوده است. یافته های اصلی نشان میدهند که طراحی خانه ها در پاسخ به ویژگیهای خاص اقلیمی و طبیعی منطقه، از جمله استفاده از سنگ های آتشفشانی بهعنوان مصالح اصلی، موجب بهینه سازی دما در داخل خانه ها و کاهش مصرف انرژی می شود. همچنین، معماری این خانهها بهطور طبیعی در برابر بحران های طبیعی مانند زلزله و سیل مقاوم است. این پژوهش اهمیت توجه به عوامل طبیعی و انسانی در طراحی و شکل گیری معماری بومی را به عنوان یک مدل پایدار برای معماری معاصر تاکید میکند و می تواند الگوی مناسبی برای حل چالش های اقلیمی و زیستمحیطی در معماری معاصر ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

ارتباط انسان و محیط طبیعی ، معماری بومی ، خانه های روستای کندوان ، تاثیرات متقابل ، کیفیت زندگی