شناخت و تحلیل عناصر تاثیرگذار در راستای ارتقای کیفیت طراحی فضاهای آموزشی

هر جامعه اصول و اهداف مشخصی برای محیطهای آموزشی خود پیشبینی می کند. محیطهای آموزشی نقش مهمی در شکلگیری جوامع مطلوب و پرورش انسانهای سالم، آگاه، متفکر و خالق ایفا می کنند. امروزه، تفاوت اصلی بین مدارس جدید و کلاسیک در نوع امکاناتی است که برای ایجاد پویایی یا محدودیت در مخاطبان به کار می گیرند. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر در ارتقای کیفیت طراحی فضاهای آموزشی انجام شده است و با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، نمونه های موفق داخلی و خارجی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که طراحی فضاهای آموزشی با کیفیت بالا، نیازمند رویکردی چندوجهی و انعطاف پذیر است؛ این رویکرد شامل توجه به بافت فرهنگی و محیطی، نیازهای خاص هر پروژه، بهره گیری از اصول معماری پایدار، استفاده از فناوری های نوین و طراحی مشارکتی می باشد. همچنین، اهمیت ایجاد محیطهایی که حس کنجکاوی، اکتشاف و خلاقیت را در دانش آموزان بر می انگیزد و امکان تعامل و یادگیری مشارکتی را فراهم می آورد، مورد تاکید برای برنامه ریزان در طراحی فضاهای آموزشی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

معماری ، اصول طراحی ، آموزش ، محیط یادگیری ، کیفیت فضایی