بهبود جذب عناصر غذایی و عملکرد نخود(Cicer arietinum) و جو (Hordeum vulgare) در کشت مخلوط ردیفی با محلول پاشی تنظیم کننده های رشد در شرایط خاک شور

از راهکارهای امیدوارکننده برای غلبه بر تنش شوری، استفاده از تنظیم کننده های رشد گیاهی است. همچنین برای بهینه سازی کارآیی استفاده از منابع، کشت مخلوط نسبت به کشت خالص می تواند مفیدتر باشد. این آزمایش به صورت کرت های خرد شده، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در طی دو سال زراعی ۰۱-۱۴۰۰ در شرایط خاک شور انجام شد. عامل اصلی آرایش کاشت شامل کشت خالص و مخلوط از دو گیاه نخود و جو و عامل فرعی محلول پاشی تنظیم کننده رشد گیاه شامل اسید سالیسیلیک با غلظت یک میلی مولار، اسید جاسمونیک با غلظت ۱۰۰ میکرومولار، براسینواستروئید با غلظت یک میکرومولار و شاهد بود. نتایج نشان داد که در کشت مخلوط ۲۵ درصد نخود + ۷۵ درصد جو، غلظت سدیم برگ نخود و جو در مقایسه با کشت خالص این دو گیاه به ترتیب کاهش معنی دار پنج و سه درصدی نشان داد. کشت مخلوط سبب افزایش پتاسیم برگ، شاخص سبزینگی و عملکرد زیست توده نسبت به تک کشتی شد. بیشترین کلروفیل b برگ نخود در اسید سالیسیلیک و اسید جاسمونیک مشاهده شد که نسبت به شاهد به ترتیب افزایش معنی دار شش و پنج درصدی نشان داد. محلول پاشی براسینواستروئید توانست سبب بهبود محتوای کلروفیلa  و b برگ نخود و جو شود. در سال دوم، کشت مخلوط ۵۰ درصد نخود + ۵۰ درصد جو سبب افزایش ۱۰ درصدی عملکرد دانه نخود نسبت به کشت خالص شد. در مجموع، با توجه به تاثیر مثبت محلول پاشی تنظیم کننده رشد گیاه در افزایش عملکرد دانه نخود و جو در شرایط کشت مخلوط می توان این روش را تحت تنش شوری توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

رنگدانه های فتوسنتزی ، سدیم ، عملکرد دانه ، نیتروژن