سیاست جنایی ایران در قبال اختلال شخصیت مجرمان؛ با تاکید بر مسئولیت کیفری

از دیرباز عقل، به عنوان یکی از ارکان تحقق مسئولیت کیفری، همواره مورد توجه قانونگذاران نظام های حقوقی کشور های پیشرفته دنیا قرار گرفته است. به این معنا که عامل رفتار مجرمانه می بایست، از قوای عقلانی متعارفی برخوردار باشد تا قابلیت محاکمه داشته باشد؛ والا در صورت ارتکاب رفتار مجرمانه و نقض قوانین کیفری، مسئولیتی متوجه وی نخواهد بود. هدف از این پژوهش واکاوی سیاست جنایی ایران در قبال اختلال شخصیت مجرمان؛ با نزدیک تر کردن دیدگاه حقوق کیفری و روان شناسی جنایی بر مسئولیت کیفری آنها می باشد. برای نیل به این هدف از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده گردیده است، بدین شکل که با مراجعه به منابع مکتوب در مورد اختلال شخصیت با منابع موجود در حقوق کیفری و روان شناسی جنایی، با تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از آنها با روش منطقی و استدلال عقلی پرداخته است. یافته های پژوهش حاکی از آنست که؛ که در میان نمونه های انتخابی از بین مجرمان، ارتکاب جرائم کیفری متعدد در افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی با بیشترین فراوانی، و در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در مرتبه دوم، همچنین در افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال و ... به ترتیب در مرتبه های بعدی قرار دارند. نتیجه اینکه؛ ارتکاب جرایم کیفری متعدد توسط افراد مبتلا به اختلال شخصیت بیشتر از سایر افراد است که در نمونه های انتخابی مورد بررسی به وفور ملاحظه می گردد. جرائمی از قبیل جرائم منافی عفت، اعتیاد، قتل، جرایم مالی و... . که یافته های این پژوهش با نتایج پژوهش های دیگر از جمله شیوع و شدت جرایم در بیماران مبتلا به اختلال شخصیتی همخوانی دارند.

کلیدواژه ها:

سیاست جنایی ، اختلال شخصیت ، مسئولیت کیفری ، روانشناسی جنایی.