مدل سازی تاثیر آموزش مهارت های زندگی دیجیتال بر خودتنظیمی یادگیری در محیط های مجازی

در عصر تحول دیجیتال، یادگیری در محیط های مجازی به یکی از مولفه های کلیدی آموزش تبدیل شده است. موفقیت در این فضاها نیازمند مهارت هایی فراتر از توانایی های فنی صرف است. از جمله مهارت های بنیادینی که نقش مهمی در موفقیت یادگیری مجازی ایفا می کند، خودتنظیمی یادگیری است. هدف این مقاله مروری، بررسی و تحلیل نظام مند پژوهش های پیشین در زمینه رابطه بین آموزش مهارت های زندگی دیجیتال و ارتقاء خودتنظیمی یادگیری در محیط های مجازی است. ابتدا مفاهیم کلیدی همچون مهارت های زندگی دیجیتال، مولفه های خودتنظیمی و ویژگی های محیط های یادگیری مجازی مورد بررسی قرار گرفته، سپس با تحلیل مطالعات منتخب، الگوهای ارتباطی و یافته های مشترک شناسایی می شوند. نتایج مرور نشان می دهد که آموزش هدفمند مهارت هایی مانند مدیریت زمان دیجیتال، سواد رسانه ای، امنیت سایبری، و تنظیم هیجانی در بستر دیجیتال می تواند تاثیر مثبتی بر بهبود خودنظمی، انگیزش و راهبردهای یادگیری داشته باشد. در پایان، با توجه به خلاهای پژوهشی موجود، یک مدل مفهومی پیشنهادی برای تبیین مسیرهای تاثیرگذاری مهارت های زندگی دیجیتال بر خودتنظیمی در یادگیری مجازی ارائه می شود. این مدل می تواند پایه ای برای تحقیقات آینده و طراحی برنامه های آموزشی نوین در حوزه یادگیری الکترونیکی باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی دیجیتال ، خودتنظیمی یادگیری ، یادگیری مجازی ، آموزش الکترونیکی ، سواد دیجیتال ، تنظیم هیجانی ، مدل مفهومی