ارزیابی عملکرد حراست در کاربرد فناوری غیرتجسسی هوش مصنوعی ونظارت بر امنیت ساختار آموزشی

در عصر حاضر، با گسترش روزافزون فناوری های نوین، نقش هوش مصنوعی (AI) در بهبود و تقویت فرآیندهای نظارتی و حفاظتی در ساختارهای آموزشی بیش از پیش اهمیت یافته است. یکی از حوزه های نوظهور در این زمینه، کاربرد فناوری های غیرتجسسی مبتنی بر هوش مصنوعی به منظور افزایش کارایی واحدهای حراست و ارتقاء سطح امنیت فیزیکی و سایبری در مراکز آموزشی است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی عملکرد واحدهای حراست در بهره گیری از فناوری غیرتجسسی هوش مصنوعی، به بررسی میزان اثربخشی، چالش ها، فرصت ها و پیامدهای امنیتی و اخلاقی این فناوری در فضای دانشگاهی و مدارس پرداخته است.در این راستا، ابتدا به تعریف مفاهیم کلیدی از جمله فناوری غیرتجسسی (نظیر تشخیص چهره، تحلیل رفتار، پردازش ویدئوهای زنده بدون دخالت مستقیم انسانی)، و نقش آن در چارچوب های امنیتی پرداخته شده و سپس با رویکردی توصیفی-تحلیلی، کارکردهای اصلی حراست در مواجهه با تهدیدات نوین مورد بازنگری قرار گرفته است. داده های مورد نیاز از طریق مصاحبه نیمه ساخت یافته با مسئولان حراست، کارشناسان فناوری اطلاعات، و مدیران آموزش در ده نهاد آموزشی منتخب گردآوری گردیده است. تحلیل داده ها با بهره گیری از روش تحلیل مضمون (Thematic Analysis) انجام شده و نتایج نشان می دهد که استفاده از فناوری غیرتجسسی AI موجب بهبود زمان واکنش، کاهش وابستگی به نیروی انسانی سنتی، و ارتقاء دقت در پیش بینی رخدادهای مخاطره آمیز گردیده است.با این حال، یافته ها بیانگر آن است که ضعف در زیرساخت های دیجیتال، کمبود آموزش تخصصی پرسنل، و فقدان چارچوب های قانونی و اخلاقی جامع، از موانع اصلی در مسیر بهره برداری بهینه از این فناوری ها در واحدهای حراست آموزشی محسوب می شوند. همچنین، نگرانی هایی پیرامون نقض حریم خصوصی، اعتماد عمومی، و تاثیرات روانی ناشی از حضور دائمی سیستم های نظارت هوشمند بر دانش آموزان و کارکنان آموزشی مطرح شده است. نتایج پژوهش بر لزوم بازنگری در سیاست های امنیتی، تدوین دستورالعمل های شفاف برای استفاده مسئولانه از فناوری AI، و آموزش مداوم نیروهای حراست برای انطباق با تحولات فناوری تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

پژوهش ، اعتماد عمومی ، موانع اصلی ، انطباق ، فقدان چارچوب