زمینه های کاربست برنامه های هوش مصنوعی به منظور پشتیبانی تحصیلی از دانش آموزان ناتوان در یادگیری

توجه به مسائل دانش آموزان و برنامه ریزی برای حل مشکلات آموزشی آن ها از ماموریت های اجتناب ناپذیر نظام آموزشی هر کشور محسوب می شود. در این خصوص ظهور فناوری های مدرن مانند هوش مصنوعی به نسبت زیادی توانسته اند برخی از مشکلات آموزشی دانش آموزان را با سرعت و سهولت بیشتری حل کنند. لذا تصمیم برای کاربست این فناوری به آسانی و بدون توجه موقعیت و شرایط حاکم بر جامعه معقول به نظر نمی رسد. توجه به این امر با در نظر گرفتن دانش آموزان ناتوان و کم توان در یادگیری نیازمند ملاحظات بیشتری است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف مطالعه و بررسی زمینه های کاربست برنامه های هوش مصنوعی به منظور پشتیبانی تحصیلی از دانش آموزان ناتوان در یادگیری، با رویکرد کیفی انجام شده است. جامعه مورد مطالعه پژوهش شامل تمامی متخصصان، دانشگاهیان، پژوهش گران و افراد خبره بوده اند. از میان این افراد ۲۹ نفر نمونه مورد بررسی را تشکیل داده اند و تعیین این افراد استفاده از تکنیک اشباع نظری بوده است. داده های این پژوهش با استفاده از تحلیل مضمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها نشان داد که استفاده از هوش مصنوعی نیازمند وجود ضرورت های اثربخش، مشتمل بر «نهادمندسازی»، «کاربرمحوری» و «فراگیر بودن» می باشد. در این مسیر موانع کاربستی متعددی از جمله: «کاستی های ساختاری»، «نواقص رویه ای»، «خلاءهای علمی و تجربی» و »محدودیت های کاربران» می باشد. از دیگر مضامین پژوهش «پیامدهای دوگانه» بوده است که خود شامل «پیامدهای مثبت» و «احتمالات منفی» می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه های هوش مصنوعی ، پشتیبانی تحصیلی ، دانش آموزان ، ناتوان در یادگیری ، تحلیل مضمون