مطالعه رابطه بازخورد سازنده معلم و ارتقاء خودراهبری یادگیری در دانش آموزان

هدف از این مقاله مروری، بررسی و تبیین رابطه بین بازخورد سازنده معلم و ارتقاء خودراهبری یادگیری در دانش آموزان است. خودراهبری یادگیری به عنوان یکی از مهارت های کلیدی در عصر حاضر، به دانش آموزان این امکان را می دهد تا مسئولیت فرآیند یادگیری خود را بر عهده بگیرند و با شناسایی نقاط قوت و ضعف، به بهبود مستمر عملکرد خود بپردازند. در این میان، بازخورد سازنده معلم نقش حیاتی در هدایت و توانمندسازی دانش آموزان برای دستیابی به این مهارت ایفا می کند. این مقاله به بررسی مبانی نظری مرتبط با بازخورد و خودراهبری یادگیری، مدل های مختلف بازخورد و راهبردهای عملی برای ارائه بازخورد موثر می پردازد. همچنین، به چگونگی تاثیر بازخورد بر ابعاد مختلف خودراهبری یادگیری، از جمله برنامه ریزی، نظارت بر پیشرفت، و ارزیابی خود، پرداخته می شود. یافته های پژوهش های پیشین نشان می دهد که بازخورد سازنده، زمانی که به موقع، مشخص، قابل فهم و عمل محور باشد، می تواند انگیزه درونی دانش آموزان را افزایش داده، خودکارآمدی آن ها را تقویت کرده و به آن ها در توسعه مهارت های فراشناختی لازم برای یادگیری خودراهبر کمک کند. این مقاله بر این باور است که با اتخاذ رویکردهای نوین در ارائه بازخورد، معلمان می توانند نقش خود را از صرفا انتقال دهنده اطلاعات به تسهیل کننده فرآیند یادگیری خودراهبر دانش آموزان ارتقا دهند. این امر نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر می شود، بلکه آن ها را برای یادگیری مادام العمر در دنیای پویای امروز آماده می سازد. در نهایت، پیشنهادهایی برای پژوهش های آتی و کاربردهای عملی در محیط های آموزشی ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بازخورد سازنده ، خودراهبری یادگیری ، معلم ، دانش آموز ، آموزش و پرورش.