چگونگی مواجهه معلمان با تنوع زبانی و قومی در مدارس چندفرهنگی

نقش والدین و خانواده در رشد تحصیلی و شخصیتی دانش آموزان دبستانی، همواره در کانون توجه روانشناسان و متخصصان علوم تربیتی قرار داشته است. فضای امن عاطفی، کیفیت روابط خانوادگی، نوع سبک های فرزندپروری و میزان حمایت والدینی، همگی مولفه هایی هستند که نقش تعیین کننده ای در برانگیختن انگیزه پیشرفت، تقویت عزت نفس، آموزش مهارت های اساسی زندگی و شکل گیری باورهای خودکارآمدی ایفا می کنند. کودکانی که در معرض حمایت مشروط و محبت بی قید والدین هستند، اعتماد به نفس بالاتری دارند، هدفمندتر و مستقل تر عمل می کنند و واکنش مطلوب تری به چالش ها و شکست های تحصیلی نشان می دهند. از سوی دیگر، سبک های تربیتی مستبدانه یا بی تفاوت، معمولا با بروز مشکلات هیجانی، اضطراب و کاهش انگیزه تحصیلی همراه است. ارتباط مداوم و موثر والدین با مدرسه، حساسیت نسبت به نیازهای آموزشی و عاطفی کودک و آموزش غیرمستقیم مهارت های اجتماعی و حل مسئله، موجب تقویت سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموز می شود. بنابراین والدین با ایجاد تعادل میان حمایتگری و استقلال بخشی، به شکل گیری شخصیت سالم و موفقیت تحصیلی پایدار فرزند خود کمک شایانی می کنند و سرمایه اصلی توسعه انسانی در جامعه را رقم می زنند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، رشد تحصیلی ، سبک فرزندپروری ، عزت نفس