چارچوبی نوین برایبه کار گیری همزمان مصالح پایدار و فناوریهای هوشمند در سازههای بلندمرتبه با رویکرد ضایعات صفر

بیان مسئله و ضرورت انجام تحقیق: رشد شتابان شهرنشینی و تقاضای فزاینده برای سازههای بلندمرتبه، صنعت ساختوساز را با چالشهای جدید زیست محیطی نظیر افزایش انتشار گازهای گلخانهای، مصرف بی رویه منابع طبیعی، و تولید پسماندهای ساختمانی مواجه کرده است. این تحقیق با تمرکز بر کاربرد همزمان مصالح پایدار و فناوریهای هوشمند، چارچوبی عملیاتی برای کاهش ضایعات و ارتقای پایداری در سازههای بلندمرتبه ارائه میدهد. روش تحقیق: این مطالعه با روش مروری نظاممند و با تحلیل دادههای پایگاههای علمی معتبر و مطالعات موردی با تمرکز بر شاخصهای زیست محیطی، اقتصادی و فنی انجام گردید. نتیجه گیری: استفاده از بتن بازیافتی و ژئوپلیمرها، همراه با کامپوزیتهای زیستی و نیز چوب چندالیه مهندسیشده (CLT)، سیستمهای انرژی تجدیدپذیر نظیر پنلهای خورشیدی و حسگرهای IoT، به عنوان فناوریهای کلیدی معرفی شدهاند. این چارچوب با تاکید بر همکاری بین رشتههای مهندسان، معماران و سیاستگذاران، کاهش ردپای کربن و هزینههای عملیاتی و افزایش بهرهوری انرژی را در جهت تحقق اهداف توسعه پایدار شهری هدف داده است.

کلیدواژه ها:

مصالح پایدار ، فناوریهای هوشمند ، بتن بازیافتی ، ژئوپلیمر ، انرژی تجدید پذیر ، حسگرهای IoT