ارزیابی ریسک آتش سوزی شهری با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی

آتشسوزی یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر مقوله های ایمنی، بهداشت و محیط زیست است که از روش های مناسب ارزیابی ریسک آتش سوزی با تناسب خطرات موجود و به کارگیری اقدامات نظارتی و مدیریتی زمینه ای که به کنترل یها کاهش احتمالات وقوع حوادث و اثرات آنها خسارت های مختلف ناشی از حریق را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. بر این اساس، در پژوهش حاضر به بررسی نقش ارزیابی ریسک آتش سوزی تهری با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی در منطقه سیدی (مطل سبطان) شهر مشهد پرداخته شده است. در این پژوهش، به روش کاربردی و توصیه ای پرداخته شده که در آن اطلاعات و داده های مورد نیاز از منابع مختلف جمع آوری گردیده تا تحلیل دقیق تری از وضعیت موجود به دست آید. در این پژوهش، از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) بعنوان ابزار اصلی برای وزن دهی به معیارهای مختلف استفاده شده است. در ادامه، بهره برداری از تکنیک های مختلف و تحلیل داده ها، از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داده تعداد ایستگاه های آتش نشانی ۹/۲ کیلومتر می باشد. از آنجا که با توجه به نقش پوشش عملکردی دو ایستگاه آتش نشانی موجود، بخش هایی از تما ترقی، غرب و جنوب غربی منطقه در ناصل بیش از ۵ کیلومتری ایستگاه ها قرار دارند و به عبارتی در خارج از محدوده تعاون عملکردی واقع تدهاند، لذا نیاز به احداث دو ایستگاه جدید در این محدوده ها به منظور پوشش کل منطقه می باشد. از طرف دیگر منطقه ۷ با دارایی جمعیتی حدود ۱۷۵۲۷۷ نفر، به همین توجه به استاندارد موجود که باید برای هر پنجاه هزار نفر یک ایستگاه آتش نشانی وجود داشته باشد، نیاز به حداقل چهار ایستگاه دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت تعداد ایستگاه های آتش نشانی موجود در منطقه ی تحت پوشش شهرداری مشهد کانی نیست و همچنین، طبق نقشه های نهایی و روش تحلیل سلسله مراتبی که بر اساس استانداردهای تهران تهیه تدند، استقرار ایستگاه های آتش نشانی طبق استانداردهای تهران انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

نقش ارزیابی ریس ، آتشسوزی تهری ، آتش نشانی ، AHP ، GIS ، مشهدا