تاثیر آموزش مبتنی بر سبک های یادگیری بر پرورش مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان ابتدایی با نیازهای ویژه

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر سبک های یادگیری بر پرورش مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان ابتدایی با نیازهای ویژه (نارساخوانی، اختلال طیف اوتیسم، و ناتوانی های یادگیری) انجام شد. با استفاده از رویکرد کیفی پدیدارشناسی، داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند، مشاهدات مشارکتی، و یادداشت های میدانی از ۱۲ دانش آموز در مدارس دولتی شهر پردنجان، شهرستان فارسان، استان چهارمحال و بختیاری جمع آوری شدند. برنامه آموزشی ۸ هفته ای مبتنی بر سبک های یادگیری (مانند فعالیت های بصری و جنبشی) اجرا شد و داده ها با روش تحلیل مضمون تحلیل شدند. یافته ها سه مضمون اصلی را نشان داد: افزایش انگیزه در یادگیری، بهبود مهارت های خودتنظیمی (مانند مدیریت زمان و تمرکز)، و چالش های تطبیق با سبک های یادگیری (مانند دشواری اولیه و نیاز به حمایت بیشتر). نتایج حاکی از آن است که آموزش مبتنی بر سبک های یادگیری می تواند انگیزه و خودتنظیمی را در این دانش آموزان تقویت کند، اما موفقیت آن به عواملی مانند شدت نیاز ویژه و حمایت معلم بستگی دارد. این مطالعه به دانش موجود در آموزش ویژه می افزاید و بر اهمیت طراحی مداخلات متناسب با نیازهای فردی تاکید دارد. پیشنهاد می شود تحقیقات آینده تاثیرات بلندمدت این روش را بررسی کنند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، خودتنظیمی ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، آموزش ابتدایی ، پدیدارشناسی