نقش آموزش مهارت های ارتباطی در کلاس بر انزواطلبی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی نقش آموزش مهارت های ارتباطی در کاهش انزواطلبی دانش آموزان و ارتقاء تعاملات اجتماعی آنان انجام شد. روش تحقیق به صورت مروری بوده و طی آن، مطالعات و مقالات مرتبط با موضوع در بازه زمانی ۱۳۸۶ تا ۱۴۰۳ جمع آوری و تحلیل شدند. در این تحلیل، تاثیر آموزش مهارت هایی مانند گوش دادن فعال، برقراری ارتباط موثر و کار گروهی بر کاهش انزوا مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش هدفمند مهارت های ارتباطی در محیط کلاس موجب افزایش مشارکت اجتماعی، کاهش کم رویی و انزوای اجتماعی دانش آموزان شده است. همچنین، نقش معلم در ایجاد فضای حمایتی و تسهیل تعاملات بین دانش آموزان به عنوان عاملی کلیدی در موفقیت آموزش ها برجسته شد. فضای کلاسی تعاملی و مدیریت صحیح آن نیز به تقویت ارتباطات مثبت میان دانش آموزان کمک می کند. علاوه بر این، عوامل بیرونی مانند فضای مجازی و الگوهای ارتباطی خانوادگی، در شکل گیری مهارت های ارتباطی و انزوا تاثیرگذار هستند. در نهایت، برنامه های آموزشی منسجم و مستمر همراه با توانمندسازی معلمان، زمینه ساز کاهش انزواطلبی و ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان خواهد بود. این نتایج اهمیت توجه به آموزش مهارت های ارتباطی در نظام آموزشی را به منظور پیشگیری از انزوای اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، انزوای اجتماعی ، مدرسه ، سلامت روانی.