نقش سبک های دلبستگی در تعاملات آموزشی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبک های دلبستگی در تعاملات آموزشی دانش آموزان انجام شده است. در این راستا، تلاش شد تا تاثیر انواع سبک های دلبستگی (ایمن، اجتنابی، دوسوگرا و آشفته) بر کیفیت ارتباط دانش آموزان با معلمان، همسالان و فرآیند یادگیری مورد بررسی قرار گیرد. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی و متوسطه بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، نمونه ای متشکل از ۲۸۰ نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور، پرسشنامه اشتیاق به مدرسه وانگ و همکاران، و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج نشان داد که سبک دلبستگی ایمن به طور معناداری با افزایش اشتیاق به مدرسه، عزت نفس و تعامل مثبت با معلم و همسالان مرتبط است، در حالی که سبک های اجتنابی و دوسوگرا با کاهش این شاخص ها همراه بودند. همچنین، سبک دلبستگی نقش واسطه ای معناداری در رابطه بین انسجام روانی و کیفیت زندگی مدرسه ای ایفا می کند. این یافته ها بر اهمیت توجه به سبک های دلبستگی در طراحی برنامه های آموزشی و مشاوره ای برای ارتقای تعاملات آموزشی دانش آموزان تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، تعاملات آموزشی ، دانش آموزان.