بررسی رابطه پایداری تحصیلی با جهت گیری هدف و خودشکوفایی در دانش آموزان

این تحقیق به بررسی بررسی رابطه پایداری تحصیلی با جهت گیری هدف و خودشکوفایی در دانش آموزان پرداخته است. از لحاظ روش تحقیق کاربردی و بر حسب روش اجرای آن توصیفی و از شاخه توصیفی-پیمایشی بود. با بر اساس مدت زمان گردآوری داده ها، از نوع مطالعات مقطعی به حساب می آید. با توجه به ماهیت آن که ارتباط بین متغیر ها را مورد بررسی قرار می دهد، از نوع توصیفی و از شاخه همبستگی است جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوم ناحیه یک شهر سنندج بودند که تعداد آنها با توجه به آمار متوسطه دوم آموزش و پرورش ناحی یک شهر سنندج ۶۴۳۲ نفر دانش آموز بود. برای تعیین حجم نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده و طبقه ای بهره گرفته شده که تعداد ۳۶۲ نفر به این شیوه انتخاب شده اند. ابزارگردآوری داده های تحقیق پرسشنامه پایداری تحصیلی دکورث و همکاران (۲۰۰۷)، پرسشنامه جهت گیری هدف الیوت و مک گریگور (۲۰۰۱) و خودشکوفایی جونز و کراندال (۱۹۸۶) بودند یافته های تحقیق به شیوه توصیفی و استنباطی تحلیل شدند نتایج نشان داد مقدار T به دست آمده جهت بررسی معنی داری شیب خط رگرسیون جهت گیری هدف و خودشکوفایی در سطح خطای کمتر از ۰۵/۰ معنادار است، بر این مبنا قدرت پیش بینی متغیرهای جهت گیری هدف و خودشکوفایی جهت پایداری تحصیلی از لحاظ آماری معنادار می باشد. همچنین بتای متغیرهای پیش بین این را می رساند، که جهت گیری هدف ۹۰/۰ درصد، خودشکوفایی ۴۴/۰ درصد قادر به پیش بینی معنادار پایداری تحصیلی دانش آموزان می باشند.

کلیدواژه ها:

پایداری تحصیلی ، جهت گیری هدف ، خودشکوفایی ، دانش آموزان متوسطه.