عدالت اجتماعی، آموزشی و تربیتی در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و راهکارهای اجرایی آن

عدالت اجتماعی، آموزشی و تربیتی از ارکان اساسی نظام تعلیم و تربیت محسوب می شوند که در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش به طور ویژه مورد تاکید قرار گرفته اند. این پژوهش با رویکرد تحلیلی، مفهوم عدالت اجتماعی را به عنوان زیربنای عدالت آموزشی و تربیتی بررسی کرده و چالش های پیش روی آن را در نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهند که طبقاتی شدن آموزش، توزیع نابرابر امکانات، ضعف سیاست گذاری، کمبود منابع مالی و نبود نظام هدایت تحصیلی موثر، از مهم ترین موانع تحقق عدالت اجتماعی هستند که بر عدالت آموزشی نیز تاثیرگذارند. در ادامه، عدالت آموزشی به عنوان ابزاری برای کاهش نابرابری ها بررسی شده و نقش آن در تامین فرصت های برابر برای تمامی دانش آموزان تحلیل گردیده است. عدالت تربیتی نیز در دو بعد کمی و کیفی مورد توجه قرار گرفته که بعد کمی بر دسترسی عمومی به آموزش باکیفیت و بعد کیفی بر توجه به تفاوت های فردی، فرهنگی و جغرافیایی تاکید دارد. در نهایت، راهکارهای پیشنهادی این مقاله شامل بازنگری در سیاست های تخصیص منابع، مشارکت معلمان در تصمیم گیری های کلان، توسعه زیرساخت های آموزشی و ایجاد نظام ارزیابی کارآمد ارائه شده است. نتایج این پژوهش می تواند به عنوان چارچوبی نظری برای سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی در راستای ارتقای عدالت اجتماعی، آموزشی و تربیتی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، عدالت اجتماعی ، عدالت تربیتی ، سند تحول بنیادین.