ارکان مسئولیت مدنی پیشقراردادی در حقوق ایران: تحلیل تطبیقی و رویه قضایی

در روابط نوین حقوقی، مرحله مذاکرات پیشقراردادی نقش مهمی در شکل گیری قراردادها ایفا می کند و رفتار ناعادلانه یا قطع بیمبنا در این مرحله می تواند موجب ورود خسارت به طرف مقابل شود. با وجود اهمیت این موضوع، حقوق ایران در زمینه تعهدات پیشقراردادی فاقد مقررات صریح و منسجم است و مسئولیت ناشی از این مرحله عمدتا بر مبنای قواعد کلی مانند لاضرر تحلیل می شود. هدف این مقاله تبیین ارکان مسئولیت مدنی پیش قراردادی در حقوق ایران و تحلیل تطبیقی آن با حقوق فرانسه، آلمان، انگلیس و اصول بینالمللی نظیر UNIDROIT و اصول قراردادهای اروپایی است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی با رویکرد تطبیقی بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که اگرچه مبانی فقهی و قواعد کلی مسئولیت مدنی امکان پذیرش مسئولیت پیشقراردادی را در ایران فراهم کرده اند، اما نبود تصریح قانونی، ضعف ضمانت اجراها و پراکندگی رویه قضایی، موجب شده است که حمایت حقوقی موثری از زیاندیدگان این مرحله به عمل نیاید. پیشنهاد می شود با تدوین مقررات ویژه و پذیرش صریح اصل حسن نیت در مذاکرات، نظام حقوقی ایران در این حوزه تقویت گردد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی پیشقراردادی ، حسن نیت ، مذاکرات قراردادی ، حقوق تطبیقی ، قانون مسئولیت مدنی ، اصول UNIDROIT