تحلیل حقوقی حمایت از اشتغال زنان در نظام حقوقی ایران با تاکید بر اسناد بینالمللی کار

شتغال زنان به عنوان یکی از شاخصهای توسعه انسانی و تحقق عدالت اجتماعی، جایگاه مهمی در اسناد حقوق بشری و سیاستهای ملی کشورها یافته است. در نظام حقوقی ایران، بهرغم تصویب مقررات حمایتی در راستای تسهیل اشتغال زنان، موانع قانونی، عرفی و نهادی همچنان به عنوان چالشهای اصلی در مسیر تحقق برابری فرصتهای شغلی برای زنان عمل می کنند. این مقاله با هدف تحلیل وضعیت حقوقی حمایت از اشتغال زنان در ایران، ضمن بررسی قوانین داخلی نظیر قانون کار و قانون برنامه های توسعه، تطبیقی نیز با اصول و اسناد سازمان بینالمللی کار (ILO) انجام داده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و با رویکرد مقایسه ای است و داده های مورد نیاز از طریق بررسی متون قانونی، مقالات پژوهشی و گزارش های بینالمللی گردآوری شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که اگرچه قوانین ایران در حوزه حمایت از اشتغال زنان، به ویژه در مباحثی همچون مرخصی زایمان، منع تبعیض در استخدام و حفظ شغل پس از بارداری، پیشرفت هایی داشته، اما در مقایسه با استانداردهای بینالمللی هنوز فاصله محسوسی وجود دارد. این فاصله ناشی از ابهام در ضمانتهای اجرایی، خلاهای تقنینی و عدم تناسب برخی مقررات با الزامات دنیای معاصر است.

کلیدواژه ها:

حقوق کار ، اشتغال زنان ، برابری فرصتها ، تبعیض شغلی ، سازمان بینالمللی کار (ILO)