نقش کتمان آماری در پلیس مبارزه با مواد مخدر فراجا از منظر قانون و تاثیرات آن در جامعه

قرار گرفتن جمهوری اسلامی ایران در هم جواری هلال طلایی تولید و قاچاق مواد مخدر، باعث افزایش این پدیده در مرزهای کشور گردیده است. به طوری که مبارزه با این موضوع، نیازمند برنامه ریزی مدون و اتخاذ سیاست های جنایی متناسب با اقدامات اجرایی است. این پژوهش به بررسی پیامدهای کتمان آماری در نهادهای مبارزه با مواد مخدر و تاثیرات آن بر کارایی برنامه های کنترل مواد می پردازد. با استفاده از روش تحلیل کیفی و مطالعه اسنادی، تاثیر تحریف آمار بر تصمیم گیری های مدیریتی، تخصیص منابع و اعتماد عمومی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که پنهانکاری آماری منجر به تدوین راهبردهای ناکارآمد، تضعیف نظارت اجتماعی و افزایش فساد سازمانی می شود. مشخص گردید که سیستم های گزارش دهی غیرشفاف، امکان ارزیابی دقیق عملکرد را سلب کرده و چرخه یادگیری سازمانی را مختل می نماید. همچنین، کاهش همکاری های بین المللی و مشارکت مردمی از دیگر تبعات این پدیده شناسایی شد. نتایج پژوهش بر لزوم استقرار مکانیسم های مستقل نظارتی، به کارگیری فناوری های دیجیتال برای ثبت خودکار داده ها و تقویت فرهنگ پاسخگویی تاکید دارد. این مطالعه پیشنهاد می کند که بازنگری در ساختارهای ارزیابی عملکرد و ایجاد سازوکارهای حمایتی برای گزارشگران می تواند به شفافیت آماری و بهبود اثربخشی برنامه های کنترل مواد مخدر بینجامد. یافته های این تحقیق می تواند مبنایی برای اصلاح سیاستگذاری های کلان در حوزه مبارزه با مواد مخدر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کتمان آماری ، فساد سازمانی ، شفافیت اطلاعات ، کنترل مواد مخدر ، پاسخگویی