بررسی تاثیر حق به شهر بر توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی با تاکید بر مفهوم حکمروایی

سکونتگاههای غیررسمی یکی از چالشهای اساسی در مدیریت شهری و توسعه پایدار هستند. این مناطق، که اغلب محروم از تسهیلات زندگی شهری هستند، نیازمند رویکردهای نوینی برای توانمندسازی و ارتقای کیفیت زندگی ساکنان خود هستند. این مقاله به بررسی تاثیر مفهوم 'حق به شهر' بر توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی با تاکید بر مفهوم حکمروایی می پردازد. با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و داده های جمع آوری شده از طریق پرسشنامه و تحلیل آماری (مانند رگرسیون چند متغیره)، تلاش شده است تا نقش حکمروایی در این فرآیند مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج نشان می دهد که حکمروایی به عنوان یکی از مولفه های اصلی حق به شهر، بیشترین تاثیر را در توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی دارد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه ، غیررسمی ، مدیریت ، توسعه پایدار