بررسی حقوقی امضا و مهر در حقوق مدنی

سند دست نویس، تنها، در صورتی به عنوان یک سند عادی، دارای اعتبار بوده که امضا، مهر یا اثر انگشت فین در آن، موجود باشد و اعتبار دست نوشته با امضا و اثر انگشت یا مه، به حدی است که ارزش قضایای داشته و می تواند، به عنوان ادله اثبات، در مقام دفاع یا دعوا، استفاده شود. همچنین، وجود شاهد یا امضای او، از ارکان اساسی ارزش سند دست نویس نبوده و سند عادی تنظیم شده، بدون شهاهد نیز معتبر نخواهد بود. در قانون مدنی، عقود بسیاری، پیش بینی شده اند که افراد جامعه، می توانند به حسب نیاز خود، اقدام به استفاده از یکی از آن ها نمایند. بر اساس قانون، عقود، می توانند به صورت شفاهی یا کتبی، منعقد شده و نیازی نیست که حتما، به تنظیم قرارداد آن ها، به دفاتر اسناد رسمی رفت. بنابراین، امورزه، انعقاد بسیاری از معاملات، صحیح با تنظیم قرارداد دست نویس، میان افراد، صورت می گیرد و معامله نامه از این جهت، دچار اشکال نیست؛ اما مساله، زمانی، دارای اهمیت می شود که افراد، بخواهند، به یک سند دست نویس تنظیمی، به محاکمه مراجعه نمایند یا آن را به عنوان یکی از ادله اثبات دعوا، به محکمه ارائه کنند. در چنین شرایطی، اغلب این پرسش، مطرح می شود که اعتبار سند دست نوشته با امضا و اثر انگشت یا بدون آن چیست؟

کلیدواژه ها:

امضاء ، مهر ، اثر انگشت ، نقص امضاء ، امضاء کامل