سن مسئولیت کیفری و شبهه رشد در حقوق کیفری ایران

چگونگی پاسخ دهی به بزهکاری کودکان و نوجوانان، باید از مهمترین موضوعات مطرح در حوزه سیاستگذاری های اجتماعی، فرهنگی، امنیتی و بهداشت روانی جامعه باشد. یکی از مسائلی که ضمن اهمیت و جایگاه خاص آن در فقه و حقوق کمتر مورد توجه و عنایت قرار گرفته و ضرورت دارد که مورد باز اندیشی و تامل قرار گیرد موضوع مجازات افراد بالغ زیر ۱۸ سال است. مساله لزوم احراز سن رشد کیفری و معیارهای قانون در مسئولیت کیفری دختران و پسران از دیدگاه فقهی و حقوقی از جمله مباحثی است که با توجه به مباحث نوظهور در این زمینه ضروری است مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. ازیک سو دیدگاه حقوق موضوعه و قوانین جاری بیشتر کشورها سن رشد و سن مسئولیت کیفری ۱۸ سال تعیین گردیده است و از سوی دیگر برای کشورهایی که سن مسئولیت کیفری را پایین تر از ۱۸ سال در نظر گرفته اند از روش های غیرقضایی برای رسیدگی به جرایم مهم اطفال و نوجوانان استفاده می کنند.این نوشتار با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش تحلیلی و توصیفی در صدد است تا به بررسی شبهه در کمال رشد و عقل در جرائم نوجوانان ۱۵ تا۱۸ در نظام کیفری ایران بپردازد . نتیجه اینکه ع دم تفکیک حداقل سن مسئولیت کیفری و سن بلوغ کیفری، باعث می شود که اطفال به یک باره از عدم مسئولیت مطلق به عرصه ی مسئولیت کیفری کامل گام بگذارند. قانونگذار در سال ۱۳۹۲ اقدام به تغییرات مهمی در این حوزه نمود. نخست، در جرایم تعزیری، بین حداقل سن مسئولیت کیفری و سن بلوغ کیفری تفکیک قائل شد و سپس آزادی عمل قضات برای عدم اجرای حد و قصاص در مورد مرتکبان زیر سن ۱۸ سال را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

اطفال و نوجوانان ، سن رشد ، مسئولیت کیفری ، بلوغ