تحلیل و بررسی دالیل مخالفان و موافقان والیت سیاسی زن

زمینه و هدف: والیت سیاسی به معنای خاص مقصود حکومت بر جامعه است که بر اساس نظر شیعه در عصر غیبت به فقیه جامعالشرایط میرسد. موضوع مشارکت سیاسی زنان در جامعه اخیرا بیشتر مورد توجه قرار گرفته است؛ بر همین اساس و به علت برخی شبهات فقهی درباره والیت سیاسی زنان، بررسی این موضوع مهم به نظر میرسد. یافته ها: یافته های تحقیق حاکی از این است که به آیات قرآن در منع والیت سیاسی زنان نمیتوان به طور قاطع استناد کرد؛ گرچه -در صورت اثبات- از برخی از آنها بتوان به مثابه موید بهره برد. اما با توجه به برخی از روایات موجود و اجماع علمای فریقین در منع والیت عام برای زنان، می توان حکم به ممنوعیت والیت سیاسی عام در سطح حاکم امت اسلامی و ولی فقیه برای زنان نمود. اما در سطوح پایینتر و در والیاتی چون ریاست دولت و نمایندگی مجلس و وزارت و مدیریتهای دیگر نمی توان حکمی اینچنین داد. چرا که این گونه از مدیران و مسئولان سیاسی، در مقام کارگزار ولی امر هستند و نه ولی مستقل. البته، با توجه به ادله موجود، مرجوحیت هر نوع مدیریت سیاسی برای زنان محرز است. عمده چیزی که از ادله استنباط میشود مرجوحیت و کراهت والیت سیاسی زن (در سطوح پایینتر از ولی فقیه) است و عدم مشروعیت و حکم حرمت را نمیتوان از آنها استنباط کرد. نتیجه: حکم مرجوحیت و کراهت، که بر حکم اولیه شریعت مبتنی است، ممکن است در برخی از موارد و در راستای استیفای برخی از مصالح و مطابق حکم ثانویه، محکوم به حکم به جواز به عنوان راجح نه مرجوح شود که از آن مصالح میتوان به تامین مصالح زنان و خانواده در شرایط خاص، نخبگی و توانایی بسیار زیاد برای برخی از زنان و فقدان مردان دانا و توانا برای مدیریت بخشهایی از جامعه در برخی از اوقات اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

والیت سیاسی ، زنان ، فقه ، حکومت اسلامی