مرز میان تربیت و ترس در مدارس: پیامدهای روانشناختی و اجتماعی بر شخصیت دانش آموزان

محیط مدرسه نقش اساسی در شکلگیری شخصیت دانش آموزان ایفا می کند و شیوه های تربیتی به کار گرفته شده در مدارس می توانند از روش های پرورش دهنده تا انضباط مبتنی بر ترس متغیر باشند. این پژوهش به بررسی مرز میان تربیت و ترس در مدارس پرداخته و پیامدهای روانشناختی و اجتماعی آن را بر رشد دانش آموزان تحلیل می کند. در حالی که انضباط برای حفظ نظم و تقویت مسئولیت پذیری ضروری است، اتکای بیش از حد به ترس به عنوان یک مکانیزم کنترلی می تواند اثرات منفی بلندمدتی مانند اضطراب، کاهش اعتماد به نفس و انزوای اجتماعی به همراه داشته باشد. این پژوهش با استفاده از رویکردی ترکیبی (کمی و کیفی)، داده های حاصل از نظرسنجی های دانش آموزان، مصاحبه با معلمان و مطالعات موردی را تجزیه و تحلیل کرده است تا تاثیر آموزش مبتنی بر ترس را ارزیابی کند. یافته ها نشان می دهند که اگرچه ترس ممکن است در کوتاه مدت موجب تبعیت دانش آموزان شود، اما در بلندمدت انگیزه درونی، خلاقیت و سلامت عاطفی آنها را تضعیف می کند. علاوه بر این، این مطالعه بر اهمیت تقویت مثبت، روش های انضباطی مبتنی بر همدلی و روابط حمایتی میان معلم و دانش آموز در ایجاد یک محیط آموزشی متعادل تاکید دارد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نظام آموزشی باید در کنار حفظ انضباط، بر تامین امنیت روانی دانش آموزان نیز تمرکز کند تا افرادی با تاب آوری عاطفی و مهارت های اجتماعی قوی پرورش یابند. در نهایت، این پژوهش با ارائه پیشنهادهایی به سیاست گذاران و معلمان، بر ضرورت جایگزینی روش های تنبیهی و مبتنی بر ترس با راهکارهای تربیتی سازنده تاکید دارد. این یافته ها به گفتمان های جاری در حوزه روان شناسی و آموزش کمک کرده و چارچوبی برای ایجاد تجربه های آموزشی انسانی تر و موثرتر ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، ترس ، شخصیت دانش آموز ، پیامدهای روان شناختی ، محیط آموزشی