اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر شادکامی و سرگشتگی ذهنی کودکان مبتلا به اتیسم

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 87

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICPCEE22_027

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1404

چکیده مقاله:

در سالهای اخیر، افزایش درصد تشخیص اختلال طیف اتیسم (ASD) و تاثیرات چالش برانگیز آن بر زندگی کودکان و خانواده های آنان، توجه بسیاری از پژوهشگران و متخصصان را به خود جلب کرده است. اختلال طیف اتیسم با ناتوانایی هایی در حوزه های ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکراری و محدود مشخص می شود که می تواند تاثیرات قابل توجهی بر کیفیت زندگی کودکان مبتلا و خانواده هایشان بگذارد. همزمان با توسعه روش های درمانی متعدد، رویکردهای مبتنی بر رواندرمانی نظیر درمان پذیرش و تعهد (ACT) جایگاه ویژه ای افتاده اند. به عنوان یک روش نوین در روانشناسی، ACT بر پذیرش افکار و احساسات و تلاش برای تغییر رفتارهای سازنده، تاکید دارد. هدف اصلی از این مقاله بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر افزایش شادکامی و کاهش سرگشتگی ذهنی در کودکان مبتلا به اتیسم بود. نتایج حاصل نشان داد که کودکان پس از درمان ACT، بهبود معناداری در سطح شادکامی و کاهش سرگشتگی ذهنی نشان دادند. استفاده از ACT می تواند به عنوان یک روش کارآمد برای بهبود کیفیت زندگی و سلامت روانی کودکان مبتلا به اتیسم معرفی شود. همچنین، این پژوهش نشان داد که ACT موجب افزایش پذیرش و تطابق با تغییرات رفتاری توسط خانواده ها گردید، که این امر می تواند به بهبود تعاملات خانوادگی و اجتماعی نیز بیانجامد. یافته ها تاکید دارند که این روش علاوه بر تاثیر مثبت بر شادکامی، بهبود مهارت های مدیریتی کودکان در مواجهه با افکار و احساسات پیچیده را نیز تسهیل می کند. به علاوه، والدین نیز توانستند با افزایش درک و پذیرش وضعیت فعلی، ارتباط موثرتری با فرزندان خود برقرار کنند. البته، محدودیت های این پژوهش، نظیر حجم نمونه کوچک و نبود بررسی های طوالنی مدت، نشانگر این نیاز بودند که تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است. این مقاله پیشنهاد می کند که پژوهش های آینده با حجم نمونه بزرگتر و روش های طوالنی مدت، به بررسی اثرات پایدار ACT بپردازند و به ابعاد دیگری از مشکلات روانی و اجتماعی کودکان اتیسم توجه ویژه ای داشته باشند. همچنین، مطالعه اثرات ACT بر سایر جنبه های زندگی این کودکان، همچون عملکرد تحصیلی و تعاملات اجتماعی، پیشنهاد می شود تا بتوان از نتایج حاصله در سیاستگذاری های آموزشی و درمانی استفاده نمود. این تحقیق بستر مناسبی برای درک بهتر نقش پذیرش و تعهد در بهبود زندگی کودکان مبتلا به اتیسم ایجاد کرده و امکان ارائه مداخلات موثرتر را فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

فائزه راغب نافع

کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران