نقدی بر الیحه جامع نظام داوری از دیدگاه قوانین حقوق بنیادین در قراردادها

در این تحقیق به بررسی نقدی بر الیحه جامع نظام داوری حقوق بینادین در قراردادها از دیدگاه قوانین پرداخته شده است. این موضوع در کشور ما پیچیدگی بیش تری می یابد زیرا تقسیم بندی الیحه جامع نظام داوری در قرار دادها به دو دسته داوری داخلی و داوری بین الملل از یکدیگر تفکیک می شوند و با توجه به مقررات قوانین حقوق بنیادین به عنوان ابزاری برای حمایت از شهروندان در مقابل قدرت دولت داوری در هر دو طرف به صورت مساوات انجام می شود. در واقع حقوق بینادین در قراردادها به عنوان وسیله تنظیم کننده روابط خصوصی در الیحه نظام داوری است. این نگرش سنتی در سال های اخیر ضرورت خود را از دست داده است و جای خود را به حقوق بینادین در حوزه حقوق خصوصی نظام داوری داده است. در این پژوهش مبانی نظری تاثیر الیحه داوری از دیدگاه حقوق بینادین در روابط قرار دادی به روش تحلیل و توصیفی بررسی شده و این نتیجه به دست آمده است که الیحه جامع داوری بهویژه بین المللی، رواج و گسترش چشمگیری یافته است. در بیشتر قراردادهای مربوط به تجارت بینالملل شرط ارجاع به داوری دیده می شود. یعنی طرفین قرارداد قبل از بروز اختلاف توافق می کنند که اختلاف ناشی از تفسیر یا اجرای قرارداد را از طریق داوری، بر طبق مقررات داوری داخلی یا بینالمللی در جهت حقوق بینادین به عنوان حق های برتر و اصلی در حقوق خصوصی طبق ماده ۹۵۹ قانون مدنی نیز امکان اعمال حقوق بینادین در روابط قراردای و ماده ۳۶ قانون تجاری بین المللی حل و فصل نمایند

کلیدواژه ها:

حقوق بینادین ، الیحه جامع نظام داوری ، قراردادها ، قوانین ایران ، بین المللی