پیش بینی رفتارهای خود جرحی بر اساس کیفیت خواب و ترومای کودکی در دانشجویان

زمینه و هدف رفتارهای خود جرحی بدون قصد خودکشی (NSSI) به عنوان یک نگرانی جدی در سلامت عمومی مطرح است و با پیامدهای منفی جسمی و روانی همراه می باشد. این مطالعه با هدف بررسی نقش کیفیت خواب و ترومای کودکی در پیش بینی رفتارهای خود جرحی در میان دانشجویان انجام شد. روش شناسی این پژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی با طرح مقطعی بر روی ۱۵۳ دانشجوی ۱۸ تا ۴۰ ساله انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد شامل پرسشنامه خود آسیب رسانی کلونسکی و گلن (ISAS)، پرسشنامه کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI)، و پرسشنامه ترومای کودکی (CTQ) جمع آوری شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-۲۱ و از طریق آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام گرفت. یافته ها نتایج نشان داد که بین کیفیت خواب و رفتارهای خود جرحی رابطه مثبت و معنادار و بین ترومای کودکی و رفتارهای خود جرحی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین، ترومای کودکی با کیفیت خواب رابطه منفی و معنادار داشت. تحلیل رگرسیون نشان داد که این دو متغیر در مجموع ۳۴٫۶٪ از واریانس رفتارهای خود جرحی را تبیین می کنند. نتیجه گیری یافته ها حاکی از آن است که کیفیت خواب پایین و تجربه ترومای کودکی از عوامل پیش بین مهم رفتارهای خود جرحی در دانشجویان هستند. این نتایج بر ضرورت توجه به مداخلات زودهنگام برای بهبود کیفیت خواب و پرداختن به آثار ترومای کودکی در برنامه های پیشگیری از NSSI تاکید دارد. پیشنهاد می شود مطالعات آینده با طراحی طولی و بررسی متغیرهای واسطه ای مانند تنظیم هیجان، به درک جامع تری از این روابط دست یابند.

کلیدواژه ها:

خود جرحی بدون خودکشی ، کیفیت خواب ، ترومای کودکی ، دانشجویان