بررسی تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر مهارت های زندگی و فعالیت های شغلی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی در دوره متوسطه

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه آموزشی تلفیقی مبتنی بر مهارت های زندگی و فعالیت های شغلی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی بود. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی و متوسطه اول در مدارس استثنایی بود که با روش نمونه گیری در دسترس، ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام ۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (۱۳۸۰) بود که در مراحل پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. گروه آزمایش در قالب یک برنامه ی ۱۰ جلسه ای آموزش مهارت های زندگی (مانند مهارت تصمیم گیری، خودآگاهی، کنترل خشم) و فعالیت های شغلی ساده (مانند بسته بندی، کارهای خدماتی و فروشگاهی) را دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس نشان داد که برنامه آموزشی مورد نظر تاثیر معناداری بر افزایش سازگاری اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی داشته است (۰۵/۰>p). این نتایج نشان دهنده ی اهمیت طراحی برنامه های آموزشی کاربردی و ترکیبی برای بهبود مهارت های اجتماعی و پیش زمینه های اشتغال پذیری در این گروه از دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، فعالیت های شغلی ، مهارت های زندگی ، دانش آموزان کم توان ذهنی