تاملی روانکاوانه بر واژه جنون؛ با تاکید بر ماده ۱۴۹ قانون مجازات اسلامی۱۳۹۲

جنون یکی از مباحث پیچیده و مهمی است که هم در حوزه حقوق کیفری و هم در حوزه علوم روان شناسی و روان پزشکی اهمیت قانونی و درمانی دارد. اهمیت جنون در قانون و امور قضائی در این نکته است که، احراز آن به عنوان رافع مسئولیت کیفری در فرد محسوب می گردد. جنون حالتی است که در آن شخص قادر به تشخیص درست از نادرست و تبیین دقیق نتایج علمی و اخلاقی اعمال خود نیست. هدف از این پژوهش نزدیک تر کردن دیدگاه حقوق کیفری و روان شناسی جنایی با تاملی روانکاوانه بر واژه جنون؛ با تاکید بر ماده ۱۴۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ می باشد. برای نیل به این هدف از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی استفاده گردیده است، بدین شکل که با مراجعه به منابع مکتوب در مورد جنون و اختلالات روانی با منابع موجود در حقوق کیفری و روان شناسی جنایی با تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از آنها با روش منطقی و استدلال عقلی پرداخته است. یافته های پژوهش حاکی از آنست که؛ هرگاه مرتکب در زمان ارتکاب جرم دچار اختلال روانی بوده و به نحوی که فاقد اراده یا قوه تمییز باشد مجنون محسوب و مسئولیت کیفری ندارد. نتیجه اینکه؛ مجرمی که در زمان ارتکاب جرم به دلیل ابتلا به جنون، ماهیت یا قبح عمل خود را درک نکند از مسئولیت کیفری رهایی یافته و در صورت ادعای جنون یا وجود احتمال آن، مقام قضائی مکلف است با ارجاع موضوع به پزشکی قانونی، تحقیقات لازم در این خصوص را انجام و در صورت اثبات جنون حین ارتکاب جرم، (پیش از صدور حکم قطعی) قرار موقوفی تعقیب صادر نماید.

کلیدواژه ها:

جنون ، قانون مجازات اسلامی۱۳۹۲ ، مسئولیت کیفری ، حقوق کیفری