نقش مهارت های اجتماعی در ارتقاء سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

سلامت روان و سازگاری اجتماعی از ارکان اساسی رشد و بالندگی دانش آموزان، به ویژه در دوره حساس ابتدایی محسوب می شوند. در این میان، مهارت های اجتماعی به عنوان ابزارهای کلیدی برای تعامل موثر با محیط و افراد، نقشی حیاتی در شکل گیری این دو مولفه ایفا می کنند. این مقاله به بررسی جامع و تحلیلی اهمیت مهارت های اجتماعی در بهبود سلامت روان و افزایش سازگاری اجتماعی دانش آموزان ابتدایی می پردازد. دوره ابتدایی بستری مناسب برای آموزش و تقویت این مهارت ها فراهم می آورد، زیرا کودکان در این سنین قابلیت بالایی برای یادگیری و درونی سازی الگوهای رفتاری جدید دارند. هدف اصلی این پژوهش، تبیین سازوکارهایی است که از طریق آن ها مهارت های اجتماعی می توانند به کاهش مشکلات رفتاری، افزایش اعتماد به نفس، بهبود روابط همسالان و مقابله موثر با استرس های محیطی منجر شوند. همچنین، تاثیر مهارت های اجتماعی بر کاهش خشونت در مدارس، افزایش تعهد سازمانی معلمان و ارتقاء سلامت اجتماعی در محیط های آموزشی مورد بحث قرار می گیرد. با نگاهی عمیق به پژوهش های اخیر و مبانی نظری، این مقاله نشان می دهد که برنامه های آموزشی متمرکز بر مهارت های اجتماعی، نه تنها به نفع دانش آموزان است، بلکه سلامت کلی نظام آموزشی را نیز ارتقاء می بخشد. تقویت مهارت هایی نظیر همدلی، حل مسئله، همکاری، ابراز وجود و مدیریت خشم، به دانش آموزان کمک می کند تا با چالش های زندگی روزمره به ویژه در محیط مدرسه، به شیوه ای سازنده مواجه شوند و در نهایت، به شهروندانی مسئولیت پذیر و سالم تبدیل گردند. این پژوهش بر ضرورت گنجاندن آموزش مهارت های اجتماعی در برنامه های درسی مدارس ابتدایی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، سلامت روان ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، خشونت در مدارس