امید و راهکار های امید آفرینی و سلامت جسم و روان در تعلیم و تربیت اسلامی

امید، حالتی نفسانی است که در آن، انسان با اموری که هم اکنون وجود ندارد، ولی انتظار وجود آنها را دارد؛ نوعی دلبستگی و تعلق خاطر پیدا می کند. امیدواری یک مقوله سه جزئی شناختی، عاطفی و حرکتی است. انسان امیدوار، انسان سرزنده، پویا، پرتحرک و شادابی است که در جهت دستیابی به امیدهای خود حرکت می کند. انسان با امید به اینکه تلاش او ثمربخش است، فعالیت می کند و اگر امید نبود انسان دست به هیچ اقدامی نمی زد. هدف این پژوهش بررسی و نتایج امید به خدا و آشنایی با شیوه صحیح امیدواری با استفاده از روایات نهج البلاغه و بررسی سلامت جسم و روان (تاب آوری فردی و اجتماعی در ابتلائات و راه کارهای ارتقاء و بهبود سلامت جسم و روان) از منظر صحیفه سجادیه است. روش تحقیق این مقاله توصیفی - تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات آن کتابخانه ای و استفاده از اسناد مکتوب است. ابزارهای گرد آوری اطلاعات عبارت اند از مطالعه و فیش برداری و استفاده از سیستم های اطلاع رسانی رایانه ای بوده است. میدانیم دلهره و ناامیدی، زندگی را تلخ و ناخوشایند می کند، و از جانب دیگر رضایت از زندگی و امید به آدمی نشاط و چالاکی می بخشد. اما در عصر اطلاعات علیرغم رشد و صنعتی شدن امور، یکی از مشخصه هایی که در رفتار عموم مردم خصوصا جوانان وجود دارد، مساله ضعیف بودن امید نسبت به زندگی و آینده است. لذا از جمله موضوعات اساسی و مهم که یادآوری آن به افراد مخصوصا جوانان بسیار ضرورت دارد، موضوع امید و امیدوار بودن به زندگی، حیات فردای روشن می باشد. و با پروش و تقویت تقوا و پرهیزکاری و توکل و داشتن ارتباط با خدا و با شکر و سپاس گذاری از خداوند همراه با داشتن رفتار بهداشتی به تاب آوری در ابتلائات پرداخته و سلامت جسم و روان را تامین می کند و آن را ارتقاء می بخشد.

کلیدواژه ها:

امید ، امید آفرینی ، سلامت ، جسم و روان