هوش مصنوعی همسو یا مخالف با مدیریت منابع انسانی: ارائه سناریو با استفاده از روش عدم قطعیت بحرانی (مطالعه موردی: سازمان های دولتی استان خوزستان)

با پیشرفت روزافزون فناوری، هوش مصنوعی به ابزاری ضروری در مدیریت منابع انسانی تبدیل شده است که قابلیت بهبود فرآیندهای مختلف این حوزه را داراست. هدف این پژوهش شناسایی فرصت ها و تهدیدهای هوش مصنوعی در مدیریت منابع انسانی و ارائه راهکارهایی برای بهره برداری از فرصت ها و مقابله با تهدیدها است. در این تحقیق، از روش تحقیق آمیخته با استفاده از داده های کیفی و کمی در سازمان های دولتی استان خوزستان برای شناسایی عوامل کلیدی در تدوین سناریوهای هوش مصنوعی در مدیریت منابع انسانی استفاده شد. در بخش کیفی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با خبرگان و نرم افزار MAXQDA برای شناسایی مولفه های اصلی به کار گرفته شد. نتایج نشان می دهد که دو مولفه اساسی در سناریونویسی هوش مصنوعی در مدیریت منابع انسانی شامل 'عزم سازمان در بهره گیری از هوش مصنوعی' و 'توانمندسازی منابع انسانی' هستند. در ادامه، بر اساس این دو عامل، چهار سناریو به نام های 'پرواز به سوی آینده'، 'کم خونی سازمانی'، 'آخرالزمان سازمان' و 'هزینه فرصت' طراحی شد که هرکدام در شرایط مختلف سازمان ها را به چالش می کشد. این پژوهش نشان می دهد که برای موفقیت در پیاده سازی هوش مصنوعی در مدیریت منابع انسانی، سازمان ها باید بر روی این دو مولفه کلیدی تمرکز کنند تا بتوانند از مزایای هوش مصنوعی به درستی بهره برداری کنند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مدیریت منابع انسانی ، توانمندسازی ، عزم سازمان ، عدم قطعیت