نقش بازخورد، خودتنظیمی و تعامل همسالان در تقویت مشارکت در آموزش مجازی

آموزش مجازی به سرعت در حال تبدیل شدن به یک جزء حیاتی از منظومه آموزشی در سطح جهان و به ویژه در ایران است. با این حال، یکی از چالش های عمده در این حوزه، حفظ سطح بالایی از مشارکت و تعامل در بین فراگیران است. مشارکت پایین می تواند منجر به کاهش انگیزه، افت تحصیلی و در نهایت ترک دوره آموزشی شود. این مقاله مروری، به بررسی نقش حیاتی سه عامل کلیدی یعنی بازخورد اثربخش، توانایی خودتنظیمی در فراگیران، و فرصت های تعامل سازنده با همسالان در تقویت مشارکت در محیط های یادگیری مجازی می پردازد. بازخورد به عنوان راهنمای یادگیری عمل کرده و مسیر پیشرفت را برای فراگیر مشخص می کند. خودتنظیمی فراگیران را قادر می سازد تا مسئولیت یادگیری خود را بر عهده گرفته، اهداف تعیین کنند و بر فرآیند یادگیری خود نظارت نمایند. تعامل همسالان نیز با ایجاد حس اجتماع، حمایت متقابل و فرصت های یادگیری مشارکتی، انگیزه و حضور فعال فراگیران را افزایش می دهد. این مرور با اتکا به منابع علمی موجود، راهکارها و استراتژی های عملی را برای طراحی و اجرای دوره های مجازی که بتوانند این سه عامل را به منظور حداکثرسازی مشارکت فراگیران به کار گیرند، مورد تحلیل قرار می دهد. نتایج این بررسی نشان می دهد که توجه همزمان و یکپارچه به این سه عامل می تواند تاثیر چشمگیری بر افزایش سطح مشارکت و بهبود نتایج یادگیری در آموزش مجازی داشته باشد. این مقاله بر ضرورت رویکردی جامع در طراحی آموزشی مجازی تاکید می کند که به ابعاد شناختی، فراشناختی، انگیزشی و اجتماعی یادگیری توجه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، مشارکت فراگیران ، بازخورد ، خودتنظیمی ، تعامل همسالان