ارزیابی عکس العمل عملکرد و برخی خصوصیات ریشه و مورفولوژیک گوار (Cyamopsis tetragonoloba) در کشت مخلوط با چای ترش (Hibiscus sabdariffa L.)، تحت مدیریت کود نیتروژن

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه الگوهای مختلف کشت مخلوط دو گیاه گوار و چای ترش، در سطوح مختلف نیتروژن در شهرستان تایباد، در مزرعه شرکت مدیر کشت توس اجرا گردید. روش پژوهش: آزمایش به صورت اسپیلت­پلات در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل هشت الگوی کشت گوار و چای ترش بود. بدین ترتیب که هفت نسبت کشت مخلوط گوار و چای ترش به صورت ۱:۱، ۲:۱، ۳:۱، ۱:۲، ۱:۳، ۲:۳ و ۳:۲ در کنار کشت خالص گوار مورد کشت واقع شدند. فاکتور دوم نیز شامل کود نیتروژن بود که براساس توصیه آزمایشگاه خاک، در سه سطح اعمال گردید. بدین ترتیب که دو سطح ۵۰ و ۱۰۰ درصد نیاز گوار به نیتروژن در کنار شرایط عدم مصرف نیتروژن اعمال شدند. یافته­ها: نتایج حاصل، حکایت از برتری معنی دار تیمار سه ردیف کشت گوار+ یک ردیف کشت چای ترش در شرایط تامین ۱۰۰ درصد نیاز نیتروژن در صفات وزن خشک ساقه (با مقدار ۴/۴۰ گرم در بوته)، وزن خشک ریشه (با مقدار ۵/۱۴ گرم در بوته)، قطر ریشه (با مقدار ۱۶/۱ میلی­متر) و طول غلاف (با مقدار ۴۰/۷ سانتی­متر) داشت. در دو صفت وزن خشک اندام هوایی و عملکرد دانه، تیمار کشت خالص گوار (با ارائه وزن خشک اندام هوایی ۵/۶۰ گرم در بوته و عملکرد دانه ۳۵۷ گرم در مترمربع) با تیمار کشت سه ردیف گوار+ کشت یک ردیف چای ترش (با ارائه وزن خشک اندام هوایی ۷/۵۹ گرم در بوته و عملکرد دانه ۳۵۵ گرم در مترمربع) در شرایط مشابه تامین ۱۰۰ درصد نیاز نیتروژن، در یک گروه آماری قرار گرفته و برتری معنی دار را به­خود اختصاص دادند. بنابر یافته­های پژوهش حاضر، کاهش کود مصرفی نیتروژن به کم تر از حد کامل نیاز گیاه گوار، در کاهش عملکرد دانه و خصوصیات مورفولوژیک تاثیرگذار بود. نتیجه ­گیری: ترکیب کشت مخلوط کشت سه ردیف گوار+ کشت یک ردیف چای ترش، در کنار مصرف کامل نیتروژن برای زارعین علاقه­مند به این نوع سیستم کاشت قابل توصیه باشد.

کلیدواژه ها:

الگوی کشت ، عملکرد دانه ، کود نیتروژن