رابطه سبک های دلبستگی و انعطاف پذیری شناختی با رفتارهای پرخطر در نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های دلبستگی و انعطاف پذیری شناختی با رفتارهای پرخطر در نوجوانان انجام شد. طرح پژوهش از نوع کمی، توصیفی و در چارچوب روش همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه مدرسه شهید براتعلی شهر تهران در نیمسال دوم تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند که ۶۰ نفر از آنها به عنوان نمونه به شیوه در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه رفتارهای پرخطر محمدخانی (۱۳۸۶)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) و پرسشنامه سبک دلبستگی کولیتز و رید (۲۰۱۰) استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ تحلیل گردید و تجزیه و تحلیل با استفاده از شاخص های آمارتوصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و انعطاف پذیری شناختی در نوجوانان و رفتارهای پرخطر رابطه منفی معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر هرچه سبک دلبستگی ایمن و انعطاف پذیری شناختی در نوجوانان بالاتر باشد، احتمال بروز رفتارهای پرخطر کاهش می یابد. همچنین بین سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با رفتارهای پرخطر در نوجوانان رابطه مثبت معناداری وجود دارد که می توان چنین استنباط کرد که نوجوانانی که بییشتر به رفتارهای پرخطر روی می آورند غالبا دارای سبک دلبستگی اجتنابی یا دوسوگرا هستند. پیشنهاد می شود که آگاهسازی در مورد رفتارهای پرخطر و عوامل مرتبط با آن در مراکز خدمات مشاوره ای مدارس به کار گرفته شود. به علاوه به برنامه ریزان آموزش و پرورش هم توصیه می شود کارگاه های آموزشی برای والدین در نظر بگیرند تا با آگاهسازی والدین از تاثیر سبک های دلبستگی از بروز رفتارهای پرخطر در نوجوانان جلوگیری به عمل آید.

کلیدواژه ها:

رفتارهای پرخطر ، انعطاف پذیری شناختی ، سبک های دلبستگی ، نوجوانان.