برنامه ریزی راهبردی توسعه گردشگری پایدار (مطالعه موردی: روستای چوپانان، فلات مرکزی ایران)

گردشگری یکی از مولفه های اصلی توسعه در دنیای مدرن محسوب می شود. لازم است این صنعت  در حال رشد به ویژه در مناطق مستعد و با مزیت های نسبی بالا، بیشتر موردتوجه قرار گرفته و محور توسعه پایدار باشد. در مناطق مستعد گردشگری قبل از اجرای تمام برنامه ها و طرح ها، انجام مطالعات راهبردی باهدف کاهش پیامدهای منفی و هم افزایی، اثربخشی و پایداری منافع  باید در اولویت قرار گیرد. در این مطالعه باتوجه به مزیت های نسبی روستای چوپانان و محیط پیرامونی آن ابتدا با به کارگیری روش SWOT به بررسی عوامل داخلی و خارجی کلیدی گردشگری پایدار و در مرحله بعد به تدوین راهبردهای توسعه گردشگری آن پرداخته شد. پس از تدوین راهبردها، برای اولویت بندی و شناسایی راهبردهای برتر، از روش های QSPM و AHP استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل از ماتریس ارزیابی، جمع امتیازهای نهایی عوامل داخلی و عوامل خارجی به ترتیب ۲/۸۸۹ و ۲/۷۹۹ به دست آمده و راهبردهای تهاجمی به عنوان راهبرد مناسب شناسایی شدند. در هر دو روش اختلاف وزنی میان راهبردهای برتر ناچیز است. روش به کاررفته در این پژوهش یعنی درنظرگرفتن محیط پیرامونی در سطوح مختلف می تواند به عنوان الگویی برای توسعه گردشگری در مناطق روستایی مستعد مجاور مناطق تحت حفاظت مورداستفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Strategic planning ، Analytical hierarchy process (AHP) ، SWOT Matrix ، Quantitative strategic planning matrix (QSPM). ، برنامه ریزی راهبردی ، تحلیل سلسله مراتبی زوجی (AHP) ، ماتریس SWOT ، ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی (QSPM).