بررسی رابطه بین امید تحصیلی و نشاط تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان علی آباد کتول

زمینه و هدف: دوره متوسطه اول از حساس ترین مقاطع تحصیلی است که در آن عوامل روان شناختی نقش مهمی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ایفا می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین امید تحصیلی و نشاط تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان علی آباد کتول است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و با رویکرد کمی است. جامعه آماری شامل ۶۶۸۶ دانش آموز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای، ۳۶۳ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه های استاندارد امید تحصیلی، نشاط تحصیلی و پیشرفت تحصیلی بود. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین امید تحصیلی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری (r=۰. ۹۲۵, p<۰. ۰۱) وجود دارد. همچنین، بین نشاط تحصیلی و پیشرفت تحصیلی نیز رابطه معناداری (r=۰. ۲۴۰, p<۰. ۰۱) مشاهده شد. رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که ۸۶ درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط دو متغیر مستقل قابل تبیین است. تفاوت معناداری در پیشرفت تحصیلی بین دختران و پسران یافت نشد. نتیجه گیری: امید تحصیلی و نشاط تحصیلی از عوامل موثر بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان هستند. تقویت این دو متغیر می تواند راهبردی موثر در جهت ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

امید تحصیلی ، نشاط تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان متوسطه اول ، رگرسیون چندگانه.