بررسی تاثیر بازی و سرگرمی در تدریس دروس دوره ابتدایی

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 46

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRPE-8-92_046

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1404

چکیده مقاله:

هدف تحقیق: فرآیند یادگیری در دوران ابتدایی نقش بنیادینی در شکل گیری نگرش و مهارت های پایه ای دانش آموزان دارد. در این مرحله حساس، استفاده از روش های تدریس فعال و جذاب به ویژه با بهره گیری از بازی و سرگرمی، می تواند موجب افزایش انگیزه، مشارکت و یادگیری عمیق تر دانش آموزان شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از بازی و سرگرمی در تدریس دروس مختلف دوره ابتدایی و تبیین نقش آن در بهبود فرآیند یاددهی یادگیری، افزایش تعامل و کاهش اضطراب یادگیری در دانش آموزان است. با توجه به تغییرات سریع در نظام های آموزشی و ضرورت حرکت به سوی یادگیری فعال، شاد و معنادار، بررسی راهکارهایی چون تلفیق بازی با آموزش، اهمیت زیادی دارد. این روش می تواند به عنوان ابزاری اثربخش در کاهش افت تحصیلی، افزایش خلاقیت و تقویت مهارت های اجتماعی کودکان مورد توجه قرار گیرد. روش تحقیق: این تحقیق به صورت مروری و با تحلیل مطالعات پیشین داخلی و خارجی در زمینه کاربرد بازی در آموزش، طراحی شده است. منابع معتبر علمی، مقالات پژوهشی و گزارش های آموزشی به عنوان داده های اصلی بررسی شده اند. یافته ها: مطالعات متعدد نشان داده اند که استفاده از بازی های آموزشی، به ویژه دروس ریاضی، علوم و زبان، موجب افزایش درک مفهومی، تقویت حافظه و مشارکت فعال دانش آموزان می شود. همچنین بازی به عنوان یک روش غیرمستقیم آموزشی، اضطراب یادگیری را کاهش داده و اعتماد به نفس دانش آموزان را افزایش می دهد. به علاوه، بازی های گروهی سبب بهبود مهارت های اجتماعی و حل مسئله در کودکان می شوند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعات پیشین، ادغام بازی و سرگرمی با آموزش در دوره ابتدایی تاثیر مثبتی بر یادگیری دارد و به عنوان یک راهبرد موثر در تدریس می تواند به بهبود کیفیت آموزشی کمک کند. این روش نه تنها موجب درک بهتر مطالب درسی می شود، بلکه موجب رشد عاطفی و اجتماعی دانش آموزان نیز خواهد شد. پیشنهاد می شود پژوهشی میدانی و تجربی در سطح مدارس ابتدایی با طراحی و اجرای برنامه های آموزشی مبتنی بر بازی در دروس مختلف انجام شود تا تاثیر واقعی آن بر عملکرد تحصیلی، انگیزه و رفتار دانش آموزان مورد ارزیابی قرار گیرد. همچنین بررسی موانع اجرای این روش از دید معلمان، والدین و سیاست گذاران آموزشی می تواند به طراحی بهتر برنامه های درسی کمک کند.

نویسندگان

مجید جشیره

گروه علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چابهار، ایران (نویسنده مسئول)

کلثوم رئیسی

دانشجوی کارشناسی ناپیوسته، رشته آموزش و پرورش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چابهار

وحید ارباب

دانشجوی کارشناسی ناپیوسته، رشته آموزش و پرورش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چابهار

آمنه بازیار

دانشجوی کارشناسی ناپیوسته، رشته آموزش و پرورش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چابهار