نقش رهبری آموزشی معلم در شکل گیری خودپنداره تحصیلی و هیجانی دانش آموزان

خودپنداره تحصیلی و هیجانی از ارکان اساسی رشد و موفقیت دانش آموزان در محیط های آموزشی و زندگی آتی آنها به شمار می روند. این دو مفهوم، به طور عمیقی با عملکرد تحصیلی، سلامت روان شناختی، و تعاملات اجتماعی دانش آموزان در ارتباط هستند. در این میان، رهبری آموزشی معلم به عنوان یک عامل کلیدی، تاثیر بسزایی در شکل گیری و تقویت این خودپنداره ها ایفا می کند. این مقاله مروری به بررسی نقش چندوجهی رهبری آموزشی معلم در توسعه خودپنداره تحصیلی و هیجانی دانش آموزان می پردازد. خودپنداره تحصیلی شامل باورهای دانش آموزان در مورد توانایی ها، شایستگی ها و موفقیت هایشان در زمینه آکادمیک است، در حالی که خودپنداره هیجانی به درک آنها از توانایی هایشان در مدیریت هیجانات، ابراز احساسات و برقراری ارتباطات موثر اشاره دارد. معلمانی که از رویکردهای رهبری آموزشی موثر، از جمله ارائه بازخورد سازنده، ایجاد محیط های یادگیری حمایتی و چالش برانگیز، تقویت خودتنظیمی و ارائه فرصت هایی برای مشارکت فعال استفاده می کنند، می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا باورهای مثبت تری نسبت به توانایی های خود در یادگیری و مدیریت هیجاناتشان پیدا کنند. این مطالعه به تفصیل به مکانیزم هایی که از طریق آنها رهبری آموزشی معلم بر خودپنداره های دانش آموزان تاثیر می گذارد، می پردازد و اهمیت توجه به این جنبه حیاتی از آموزش را برجسته می کند. در نهایت، یافته های این بررسی، پیامدهای مهمی برای سیاست گذاران آموزشی و برنامه های توسعه حرفه ای معلمان خواهد داشت تا بتوانند با ارتقای مهارت های رهبری آموزشی، به رشد همه جانبه دانش آموزان کمک کنند.

کلیدواژه ها:

رهبری آموزشی معلم ، خودپنداره تحصیلی ، خودپنداره هیجانی ، دانش آموزان ، محیط آموزشی.