توبه محارب در فقه امامیه و قانون مجازات اسلامی

توبه به عنوان یکی از مفاهیم بنیادین در نظام عدالت کیفری اسلامی، نقش مهمی در سیاست جنایی اسلام ایفا می کند. در میان جرایم مستوجب حد، «محاربه» به دلیل ماهیت شدید و ضد امنیتی اش، همواره محل بحث درباره تاثیر توبه بر سقوط مجازات بوده است. مقاله حاضر با روش تحلیلی توصیفی به بررسی تطبیقی توبه محارب در فقه امامیه و قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ می پردازد. بر اساس یافته های تحقیق، فقه امامیه با تمایز میان توبه پیش از دستگیری و پس از آن، تاثیر متفاوتی برای آن قائل است و در صورت توبه قبل از دستگیری و پیش از اقامه دلیل، سقوط مجازات حدی را پذیرفته است. قانون مجازات اسلامی نیز با پیروی از همین دیدگاه، در مواد مختلف از جمله ماده ۱۱۵، شرایط سقوط مجازات را در صورت احراز توبه واقعی بیان کرده است. با این حال، در برخی موارد مانند توبه پس از دستگیری، چالش هایی در تفسیر و اجرای مقررات وجود دارد که نیازمند بازنگری و تبیین دقیق تر است.

کلیدواژه ها:

توبه ، محاربه ، فقه امامیه ، قانون مجازات اسلامی ، سقوط مجازات ، حدود