بررسی تاثیر عدم مدیریت شهری و عدم شناخت آن در آسیبهای اجتماعی در شهرداریها

مدیریت شهری مجموعهای از فعالیت ها، سیاست ها و تصمیم گیری ها است که به هدف توسعه پایدار، کیفیت زندگی بهتر و کاهش آسیبهای اجتماعی در شهرها صورت میگیرد. در شهرداری ها، عدم وجود شناخت کافی نسبت به مسائل شهری و ضعف در مدیریت یکپارچه منجر به گسترش ناهنجاری های اجتماعی، از جمله حاشیه نشینی، بزه کاری، نابرابری و نارضایتی اجتماعی شده است. این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، ضمن بررسی عوامل موثر بر ناکارآمدی مدیریتی در شهرداری ها، پیامدهای اجتماعی آن را تحلیل کرده و راهکارهای اصلاحی پیشنهاد می دهد. نتایج نشان میدهد که عدم انسجام ساختاری، ضعف اطلاعات مکانی، نبود مشارکت شهروندان و خلا در آموزش مدیران از مهمترین دلایل بروز آسیبهای اجتماعی در شهرهاست. تقویت نهادهای محلی، بازنگری در ساختارهای مدیریتی و بهره گیری از فناوری های نوین میتواند منجر به ارتقاء کیفیت مدیریت شهری و کاهش آسیب ها شود که در غیر اینصورت هر شهر می تواند آماده و آبستن حادثه های تلخ و فراموش نشدنی باشد که می توان با جمله جامعه ابستن جرم و گناه است به اتمام رساند.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، آسیب های اجتماعی ، مشارکت های مردمی ، ساختار شهری ، فناوری های اطلاعات شهری ، حاشیه نشینی ها