واکاوی عوامل فردی موثر در انتقال یادگیری کارکنان شهرداری تهران

هدف این مطالعه، شناسایی و بررسی عوامل فردی موثر در انتقال یادگیری به محیط کار برای بهبود عملکرد و توسعه شایستگی های مرتبط با حوزه ی شغلی می باشد. روش پژوهش پیمایشی و جامعه ی آماری کلیه کارکنان حوزه حمل و نقل و ترافیک استان تهران به تعداد ۹۱۰ نفر می باشد. نمونه آماری به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای از طریق فرمول کوکران و به تعداد ۲۷۰ نفر (کارکنانی که حداقل۶ ماه و حداکثر یکسال از گذراندن دوره های آموزشی آنها گذشته)، انتخاب شدند. گردآوری داده ها به صورت مطالعات کتابخانه ای و تحقیق میدانی از طریق پرسشنامه ی محقق ساخته با تائید روایی محتوا توسط چند تن از محققان علوم تربیتی و مدیریت و پایایی ابزار با ضریب آلفای کرونباخ (۰.۷۷) بدست آمد. به منظور شناسایی عوامل فردی از تحلیل عامل اکتشافی و تحلیل عامل تاییدی و برای تعیین مناسب ترین عامل ها از چرخش واریماکس استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد: مولفه های خودکارآمدی، انتظارات از نتایج عملکرد، توانایی شناختی، نگرش شغلی، جهت گیری، تعهد سازمانی، آمادگی یادگیرنده، ویژگی های شخصیتی، منبع کنترل، احساس مثبت، خودآگاهی، ویژگی های جمعیت شناختی، دریافت از منابع یادگیری، گشودگی تجربه، انگیزش انتقال، سودمندی و ارزش ادراک شده و هدف محوری غیر از مولفه های مقاومت در برابر تغییر و سطح انگیزش، از عوامل فردی موثر بر انتقال یادگیری می باشند. براساس نتایج به دست آمده از آزمون فریدمن نیز عامل«تعهد سازمانی» با میانگین ۷۶/۱۲ بیشترین تاثیر و عامل«سطح انگیزش» با میانگین ۵۸/۴ کمترین تاثیر را بر انتقال یادگیری داشته است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، انتقال یادگیری ، یادگیری ، عوامل فردی ، محیط کار.