بررسی تاثیر خاطرات کودکی بر تصمیم گیری های بزرگسالی: یک مطالعه مروری

هدف تحقیق: خاطرات کودکی به عنوان عنصری شکل دهنده در روان انسان، نقش بسزایی در رفتارها و انتخاب های دوران بزرگسالی ایفا می کنند. این مطالعه با هدف بررسی نظام مند تاثیر تجربیات دوران کودکی بر فرآیند تصمیم گیری در بزرگسالی انجام شد تا شکاف های موجود در ادبیات پژوهش داخلی و بین المللی را پوشش دهد. ضرورت تحقیق حاضر از آنجا نشات می گیرد که درک این ارتباط می تواند به طراحی مداخلات روان شناختی برای بهبود تصمیم گیری در حوزه های فردی، شغلی و اجتماعی بینجامد. روش تحقیق: این پژوهش به روش مرور تحلیلی-توصیفی انجام شده و با بررسی مقالات معتبر داده ها را گردآوری و تحلیل کرده است. معیار ورود مطالعات، تمرکز بر ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم خاطرات کودکی (مانند دلبستگی، تروما، سبک های فرزندپروری) با سازه های تصمیم گیری (عقلانی، هیجانی، اجتنابی) بود. یافته ها: یافته ها نشان داد که تجربیات منفی کودکی (مثل سوءاستفاده یا غفلت) با تصمیم گیری های اجتنابی و ریسک گریزی ارتباط دارد، در حالی که دلبستگی ایمن به تصمیم گیری های عقلانی منجر می شود. همچنین، تفاوت های جنسیتی مشاهده شد: زنان با سابقه تروما به سمت تصمیم گیری های هیجانی و مردان به پرخطرگرایی تمایل داشتند. سازوکارهای واسطه ای مانند عزت نفس و تنظیم هیجان این روابط را تعدیل می کنند. نتایج بر اهمیت ادغام رویکردهای تحولی در مشاوره های شغلی و تربیتی تاکید می کند و لزوم پژوهش های آینده درباره مداخلات مبتنی بر بازسازی خاطرات را پیشنهاد می دهد. این یافته ها درک بهتری از نقش پایدار تجربیات اولیه در شکل دهی به فرآیندهای تصمیم گیری بزرگسالی ارائه می کنند. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از آن است که خاطرات کودکی، به ویژه از طریق مکانیسم های ناهشیار، چارچوب تصمیم گیری بزرگسالی را شکل می دهند. این مطالعه بر نیاز به ادغام رویکردهای تحولی در مشاوره های شغلی و تربیتی تاکید می کند و پیشنهاد می کند پژوهش های آتی به بررسی اثربخشی مداخلات مبتنی بر بازسازی خاطرات (مانند درمان شناختی-رفتاری) بپردازند.

کلیدواژه ها:

خاطرات کودکی ، تصمیم گیری بزرگسالی ، تجربیات منفی ، دلبستگی ایمن ، تفاوت های جنسیتی