خط مشی گذاری بهینه در نوسازی فضاهای آموزشی و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی

عوامل محیطی نظیر امکانات، تجهیزات و فضای کلاس، در کنار سایر عوامل آموزشی نقش به سزایی در یادگیری دانش آموزان دارد. این پژوهش، به منظور تبیین ارتباط و نقش عوامل محیطی بخش آموزش با تسهیل یادگیری کودکان در مقطع ابتدایی با دو رویکرد کیفی و کمی انجام شده است. بخش اول، مروری بر پیشینه نظری با رویکرد کیفی و روشی توصیفی و بخش دوم، با رویکرد کمی و از طریق روش مصاحبه صورت گرفت. نمونه مطالعات پژوهش حاضر، دبستان امانپور شهرستان گنبد بوده است. این مدرسه بعد از بازسایی و نوسازی، تجهیز شده است. دانش آموزان قبل از این از وسایل کمک آموزشی مثل پروژکتور، تخته هوشمند، وسایل گرمایشی-سرمایشی بی بهره بودند. سپس در سال گذشته این مدرسه تجهیز شد. در این پژوهش سعی شد که با استفاده از روشهای کمی مانند مصاحبه و پرسشنامه، با نگاه مدیریت خط مشی گذاری، میزان تاثیر نوسازی فضاهای آموزشی در امر یادگیری اندازه گیری شود. برای بالا بردن کیفیت جمع آوری اطلاعات، این پرسشنامه ها بین سه گروه شامل معلمان، دانش آموزان و والدین آنها تقسیم شد. پس از انجام پرسشنامه ها و درصد بالای رضایت آنها، این نتیجه حاصل شد که عوامل محیطی تاثیر به سزایی هم در بخش آموزش توسط معلم و هم بخش یادگیری توسط دانش آموز دارد.

کلیدواژه ها:

عوامل محیطی ، فضای آموزشی ، یادگیری ، آموزش ، تدریس ، دبستان ، مطالعه موردی.