اثربخشی آموزش مهارت های شناخت اعتیاد به والدین بر کاهش عود و خودکارآمدی درد معتادان مرد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرکرد

زمینه و هدف: اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یک معضل اجتماعی و بهداشتی، با پیامدهای گسترده ای مانند عود مکرر و کاهش کیفیت زندگی، سلامت افراد و خانواده ها را تهدید می کند. خودکارآمدی درد به عنوان یک عامل کلیدی در مدیریت چالش های ترک اعتیاد و کاهش عود شناخته شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های شناخت اعتیاد به والدین بر کاهش عود و افزایش خودکارآمدی درد در معتادان مرد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرکرد انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل والدین (پدر یا مادر) معتادان مرد مراجعه کننده به دو مرکز بازپروری شهر شهرکرد در سال ۱۴۰۲ بود. از میان این افراد، ۳۰ والدین بر اساس ملاک های ورود و خروج و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. داده ها با استفاده از آزمایش مرفین (برای ارزیابی عود) و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی درد جمع آوری شد. مداخله آموزشی شامل پروتکل ده جلسه ای محقق ساخته مبتنی بر DSM-۵ و مهارت های زندگی بود که برای والدین گروه آزمایش اجرا شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارت های شناخت اعتیاد به والدین به طور معنی داری باعث کاهش عود و افزایش خودکارآمدی درد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. همچنین، ۴۷. ۵ درصد از تغییرات خودکارآمدی درد در معتادان ناشی از این مداخله آموزشی بود. نتیجه گیری: آموزش مهارت های شناخت اعتیاد به والدین می تواند به عنوان یک مداخله موثر در کاهش عود و بهبود خودکارآمدی درد در معتادان مرد مورد استفاده قرار گیرد. این یافته ها بر اهمیت مداخلات خانوادگی در برنامه های درمانی اعتیاد تاکید دارند و پیشنهاد می کنند که این نوع آموزش ها در پروتکل های بازپروری گنجانده شوند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی درد ، عود ، خانواده ، اعتیاد ، آموزش مهارت های شناخت اعتیاد.